17
Lothar glimlacht, want dit is eigenlijk een complimentje. Oma is
een kei in het brouwen van drankjes voor allerlei ziekten. Lopen,
bukken en kruiden plukken gaat niet meer. Hij hielp haar altijd al
graag met verzamelen van kruiden en wortels, maar de laatste twee
jaar doet hij het alleen.
‘Natuurlijk, heer Thibaut heeft jicht. Zijn spieren en gewrichten
doen pijn. Maar hoort braken daar ook bij?’
‘Nee, maar als je heel veel eet, dan gooit je maag het er vanzelf
uit. Het zijn trouwens vooral adellijke heren die jicht krijgen. Het
komt doordat ze te veel vlees eten. Wijn is ook slecht. Ga jij maar
naar heer Thibaut en zeg hem dat hij veel water moet drinken. Niet
alleen vanavond, maar altijd. Hij moet ook stoppen met wijn en
vlees.’
Oma Lasalle stoot hem aan en wijst omhoog. Aan de onderkant
van het afdakje kruipt iets. Het heeft vleugeltjes en gaat hangen.
‘Een vleermuis, mooi beestje,’ fluistert ze. ‘Hij hoopt dat het droog
wordt, dan kan hij muggen vangen. Maar waar was ik gebleven?
Neem wat gedroogd berkenblad mee. Een handvol blaadjes in heet
water en dat moet hij opdrinken. Na een poosje zal de pijn in zijn
knieën afnemen. Help mij eens naar binnen, jongen.’
Lothar grijpt oma’s broodmagere arm. Alsof hij een vogelpootje
vastpakt, zo breekbaar
.
In zijn gezicht kriebelt iets. Hij veegt langs
zijn wang en krijgt een lange haar te pakken. Die moet van Celeste
zijn! Zomaar ineens krijgt hij een idee.
‘We gaan naar binnen, de lamp had ik al aangestoken. Je opa houdt
niet van het donker. Zie je het zakje met berkenblad aan
die balk
hangen? Ga maar gauw.’
In een hoekje tegenover het smeulende vuur zit opa Maury. Hij zit
in zichzelf te mompelen en kijkt niet eens naar Lothar.
‘Oma, ik wil iets vragen. Ik heb van een kwakzalver eens gehoord
...’
‘Zeg op, jongen!’ Het magere gezicht van zijn oma ziet er bij lamp-
licht uit als oud eikenhout. Diepbruin en vol lijnen.
Hij steekt de haar omhoog. Oma knippert maar ziet niet wat hij
vasthoudt. ‘Dit is een haar van een meisje. Die kwakzalver kon een
