Pagina 14 - Doet dat tot Mijn gedachtenis

19
priesterlijke prediker die bewogen is omdat hij de barmhartigheid van
God kent. Ook dan weer lezen wij prachtige zinnen, waarin wij de Drie-
enige God ontmoeten, Die recht heeft op de dood van de zondaar, maar
lust heeft in zijn leven.DeHerder ziet de kudde: de kleinen, de zwakken,
de kreupelen, de vermoeiden. Hij treedt op hen toe, niet om hen weg te
sturen of op te jagen, maar om hen te leiden en waar het nodig is in Zijn
armen te nemen.
Op welke zinnen ik doel? Deze bijvoorbeeld: ‘Maar dit wordt ons, zeer
geliefde broeders en zusters in de Heere, niet voorgehouden om de ver-
slagenhartendergelovigenkleinmoedigtemaken...Wantwij komenniet
tot dit Avondmaal om daarmee te betuigen dat wij in onszelf volkomen
en rechtvaardig zijn; maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten
onszelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmee dat wij mid-
den in de dood liggen.’
U hoort wel: er wordt een scherpe scheidslijn getrokken. Het is leven
of dood, zegen of vloek. Van tweeën één. Maar als de prediking van het
formulier die grens trekt, dan valt het mee voor de kleinen en voor de
zoekers. Het valt mee voor hen die geen volkomen geloof hebben, maar
dagelijks met de zwakheid van hun geloof en de boze lusten van het
vlees te strijden hebben. Voor hen die van harte leed hebben over deze
gebreken en die begeren tegen hun ongeloof te strijden. Geen zonde
noch zwakheid houdt hen buiten, want de Heere neemt hen aan.
Dat is de prediking van de Reformatie, die rond het Avondmaal deuren
opent en sluit. Voor ongelovigen, mensen in valse rust, mensen met ei-
gengerechtigheid valt het tegen. Ze moeten buiten blijven. Door eigen
schuld. Net als de genodigden die niet kwamen, als de oudste zoon die
niet binnenwilde gaan.Maar voor zondaren valt hetmee. Jezus ontvangt
hen en eet met hen. Het formulier is één machtige prediking van de
Sleuteldrager Davids:
Gij, die God zoekt in al uw zielsverdriet,
Houdt aan, grijpt moed, uw hart zal vrolijk leven;
Nooddruftigen veracht Zijn goedheid niet;
Nooit zal Hij Zijn gevangenen begeven.
(Ps. 69:13 ber.)