10
Annemieke kijkt opmerkzaam om zich heen. Er is iets. Er hangt een
geheimzinnige sfeer op het plein.
‘Heb je het al gehoord van Verzeil?’ vangt Annemieke op.
Ze kijkt naar Hanna, die het ook in de gaten heeft. Overal horen ze
allerlei opgewonden gesprekken om zich heen. Er staan veel groepjes
op het plein en de twee vriendinnen voegen zich bij hun eigen klas-
genoten.
‘Wat is er met Verzeil?’ vraagt Hanna.
‘Verzeil mag voorlopig niet op school komen. Geschorst,’ zegt Arjen.
‘Geschorst?’ Annemieke kijkt hem geschokt aan.
‘Geschorst? Dat kan toch niet bij een leraar?’
‘Blijkbaar wel,’ roept een andere jongen.
Maar Arjen tettert daar meteen overheen. ‘Hij heeft een leerling in
elkaar geslagen.’
De sensatie druipt van zijn stem. Annemieke ziet en hoort dat hij van
dit nieuwtje geniet. Ze wordt er een beetje misselijk van. Verzeil is de
aardigste leraar van de school. Dit kan ze niet geloven!
‘Zou het waar zijn?’ vraagt Hanna zachtjes aan haar.
‘Praatjes!’ Annemieke schudt haar hoofd. ‘Jullie geloven alles wat een
ander zegt. Het zal wel overdreven zijn.’
‘Dat dacht ik niet,’ reageert Arjen vastberaden. ‘Die jongen, Simon,
moest naar de dokter en Verzeil zit voorlopig vast voor mishandeling.’
Stil gaan Annemieke enHanna naar binnen. Hier snappen ze niets van.
Verzeil is de goedheid zelf! Hij geeft wiskunde en heeft al het geduld
van de wereld. Die man heeft nooit voor problemen gezorgd. Bijna
iedereen kon het goed met hem vinden.
Het eerste uur hebben ze godsdienst. Stil zoekt iedereen een plekje.
Meneer Schothorst staat achter zijn bureau. Ernstig kijkt hij de klas
aan.
‘Ik begrijp dat jullie het nare nieuws gehoord hebben,’ begint hij.
‘Dus het is echt waar?’ vraagt Annemieke verbijsterd.
Meneer Schothorst verschuift zijn boeken en gaat op het puntje van
het bureau zitten. Zijn ene voet staat op de grond, zijn andere bungelt
