9
Het stoeltje rolt om, de hengel gooit hij wild van zich af en dan ziet
hij dat het een koe is die hem zo liet schrikken.
Annemieke zit in haar stoel te schudden van het lachen. Dat had ze
moeten filmen!
Ze ziet dat de man weer opgelucht gaat zitten. Zichtbaar blij dat de
koe door de afrastering van hem gescheiden blijft.
‘Waarom ben je zo laat met dat boek begonnen?’
Annemieke en Hanna fietsen samen naar school. Ze moeten het eerste
beginnen en dan is er onderweg altijd veel verkeer.
‘Ik heb het gisterenavond uitgelezen,’ vertelt Hanna. ‘Het is een super-
leuk boek. Daarom heb ik het gekozen. Die andere boeken waren veel
te saai en te langdradig. Daar kom ik nóóit doorheen.’
Annemieke schiet in de lach. ‘Je overdrijft. Er waren best wel boeken
bij die je prima kunt lezen. Je bent veel te kritisch.’
‘Dat zou kunnen,’ knikt Hanna. ‘Ik houd nu eenmaal van boeken
met uitgesproken onderwerpen. Vanavond ga ik het verslag schrijven.
Ik zal blij zijn als het klaar is.’
‘Morgen ben je er vanaf. Ik houd de presentatie nog tegoed.’
Hanna verbergt een geeuw achter haar hand.
‘Jij hebt doorgelezen tot in de kleine uurtjes,’ raadt Annemieke. ‘Ik
snapte al niet dat je dat boek gisterenavond al uit kon hebben, terwijl
je voor het eten nog niet op de helft was.’
Ze zijn inmiddels bij school aangekomen. Het is fris op de vroege
ochtend, maar de blauwe lucht en de rode vegen aan de horizon
beloven weer een mooie dag.
‘Dat varen houden we nog tegoed, Annemiek!’ zegt Hanna, terwijl ze
haar fiets de stoep ophijst. ‘Er is niets beters dan met dit weer op het
water te zitten. De school moest eigenlijk niet bestaan.’
‘Tja, dan zullen er veel leraren zonder baan komen te zitten,’ reageert
Annemieke nuchter. ‘En zouden wij ook niet zo ver komen.’
Naast elkaar zetten ze hun fietsen in de standaard en lopen daarna het
plein op. De meeste jongelui van hun klas zijn er al.
