14
‘Heb je het nog gevraagd aan je broer?’ vraagt Jelle als ze de
volgende dag naar school lopen.
Taco knikt. ‘Maar hij kent ook niemand die in het ziekenhuis
werkt.’ Met een ruk staat hij stil. ‘Mijn huiswerk van rekenen!
Het ligt nog thuis. De juf wordt woedend als ik het weer niet
bij me heb.’
‘Ook balen,’ zegt Vincent. ‘Maar misschien vindt ze het deze
keer niet erg.’
Taco schudt wild zijn hoofd. ‘Ik ben al zo vaak m’n huiswerk
vergeten of mijn schrift kwijtgeraakt.’
‘Ga het dan snel halen,’ zegt Jelle. ‘Moeten we wachten?’
Hij schudt zijn hoofd. ‘Ga maar. Ik kan superhard rennen.’
Ruim tien minuten later steekt Taco het schoolplein over. De
klimrekken en de uitkijktoren zien er verlaten uit. Helemaal
niet erg dat er geen kinderen meer op het plein zijn. Een van
de kinderen heeft hem zo’n vreemd briefje geschreven. Hij
weet alleen niet wie. En juist dát maakt het vervelend. Nu
lijkt het alsof alle kinderen op hem letten en niemand echt
te vertrouwen is. Zijn ogen gaan over de rode letters boven
de ingang van de school. ‘Koning Willem-Alexanderschool.’
Zuchtend trekt hij de deur open. Naar hem zal wel nooit een
school vernoemd worden. Misschien hooguit een sloopbedrijf.
