12
Vincent wrijft door zijn blonde krullen. ‘Ik denk gewoon dat
Lennard het is.’
Taco trommelt met zijn vingers op zijn bureau. ‘Of Sanne.’
Jelle kijkt hem van boven het kladblok met zijn donkere ogen
aan. ‘Ze zit wel steeds te zeuren dat je te veel zit te wiebelen
op je stoel.’
‘Ja,’ zegt Taco. ‘Dan trapt ze tegen m’n stoel en kijkt ze net zo
kwaad als de juf soms doet.’
Jelle knikt. ‘Lennard of Sanne dus. Meer?’
Taco staart voor zich uit. ‘Misschien iemand uit een andere
klas?’ Hij veert omhoog. ‘Hé, is er in de pauze iemand in onze
klas geweest?’
Jelle haalt zijn schouders op. ‘Weet ik veel, maar daar kunnen
we nog wel achter komen.’ Hij geeft het kladblok aan Taco.
‘Maar je had toch nog een plan?’
‘O ja,’ herinnert Taco zich weer. Vanuit zijn bureaustoel kijkt
hij zijn vrienden aan. ‘Ik wil iets doen voor die zieke kinderen.’
‘Welke zieke kinderen?’ vraagt Vincent.
‘Van begrijpend lezen.’
‘O die.’
Taco knikt. ‘Die kinderen vervelen zich vast de hele dag. We
moeten iets leuks met ze gaan doen.’
‘Ja cool!’ roept Vincent. ‘Voor kinderen die schoolziek zijn.
Gaan we lekker met alle kinderen van school naar de Mac.’
‘Doe effe serieus.’ Jelle geeft hem een stomp tegen zijn arm. ‘Ik
vind het echt een goed plan.’
Taco kijktVincent aan. Zijn vriend is een kop groter dan hij en
hij is wat steviger. Als Vincent lacht, zie je de slotjes van zijn
beugel extra goed. Jelle is kleiner en slanker.
‘Wat heb je bedacht,Taak?’ vraagt Jelle.
Taco draait een rondje met zijn bureaustoel. ‘Gewoon iets
leuks, bijvoorbeeld een spelletjesdag, of een toneelstuk, of
moppen vertellen.’
