Pagina 11 - De Runencirkel

gebeld en alle poorten werden onmiddellijk gesloten.
Toen Abdel bij de poort kwam, zag hij dat de slagbomen gesloten
waren. Vier bewakers zaten op hun hurken naast de slagbomen
met hun pistool in de aanslag.
Met angst en verdriet dacht Abdel aan Fellah. Hoe zou het met
haar aflopen als hij het niet zou halen? Er zou niemand naar haar
omkijken. Hij voelde tranen achter zijn ogen branden. Tranen van
woede dat het lot zo wreed zou kunnen zijn. Tranen van angst om
Fellah, zijn oogappel. Tranen van spijt om zijn beslissing om in zee
te gaan met de Saoediër.
Maar dat was nu te laat.
Hij dacht weer aan het lot van Fellah en vastberaden om haar niet
in de steek te laten gaf hij vol gas om door de slagbomen heen te
rijden. De vier bewakers begonnen te schieten en Abdel bukte om
de kogels te ontwijken. De voorruit barstte uit elkaar toen de kogels
de ruit verbrijzelden. Schreeuwend van angst hield Abdel het stuur
vast en het busje boorde zich in de slagbomen.
Het lukte.
De slagbomen veranderden de auto in onverkoopbaar schroot, maar
overleefde de botsing en ook Abdel bleef ongedeerd.
Schreeuwend door de adrenaline en uitzinnig van blijdschap ging
Abdel weer recht achter het stuur zitten en reed op hoge snelheid
weg van de poort.
Toen voelde hij een pijn alsof een hete naald in zijn rug werd
gestoken en zijn geschreeuw brak af in een angstig gekreun toen
hij besefte dat hij door een kogel was geraakt.
Hij voelde een tweede naald diep in zijn rug prikken en zijn auto
begon te slingeren. Abdel zag zwarte vlekken voor zijn ogen, trapte
in een reflex op de rem, maar had geen controle meer over de auto.
Slippend reed hij de weg af en kwam in een greppel terecht. Als
een pop werd Abdel uit de auto geslingerd en kwam vijf meter
verder in het zand terecht waar hij kreunend bleef liggen. Hij was
volledig bij kennis en met een berustende blik zag Abdel hoe het
13