zuchtte diep. De actie had hem een hoop energie gekost.
Hij startte de auto en reed weg naar de volgende boortoren. Vandaag
moest hij drieëntwintig boortorens voorzien van nieuwe voorraad,
maar bij negen torens die verspreid over het terrein lagen moest hij
ook de onbekende vloeistof in de ketel gooien. Hij was inmiddels
blij dat er vandaag extra controle was, want nu had hij een excuus
bij zijn manager dat hij later was dan gebruikelijk. Het kostte hem
veel extra tijd om de flesjes te legen in de ketels.
Bij één boortoren moest hij ruim een half uur wachten omdat er
mannen in de ketelruimte bezig waren. Toch ging het verder voor-
spoedig en om drie uur in de middag had hij acht flesjes geleegd
in de ketels en de stickers op de leiding naast de ketel geplakt. Hij
begon zich al prettiger te voelen en dacht opgewekt na over de
mogelijkheden die hij kreeg om een beter leven te leiden met de
bonus die hij zou ontvangen.
Maar bij de negende ketel ging het mis.
Hij had het laatste flesje geleegd in de ketel en klom naar beneden
toen er twee technici binnenkwamen. Ze hielden verbaasd op met
praten toen ze Abdel naar beneden zagen klimmen.
‘Wat bent u aan het doen?’ vroeg de ene man verbaasd.
‘Wie bent u?’ vroeg de andere.
Abdel gaf geen antwoord, want hij wist dat hij hier geen smoesjes
meer kon verzinnen. Er was geen enkel zinnig antwoord te beden-
ken waarom hij boven op een ketel zat.
Hij sprong het laatste stukje naar beneden en rende op de twee
mannen af die begonnen te schreeuwen. Abdel duwde hen met
geweld aan de kant en rende de ruimte uit, de gang in naar de
kantine. Hij werd verbaasd aangekeken door de mannen die in de
kantine zaten, maar hij rende zo snel hij kon naar buiten naar zijn
auto. Hijgend startte hij het busje en met wegstuivend zand reed
hij naar de uitgang die gelukkig niet ver weg was.
Toch was het nog te ver om te kunnen ontsnappen.
De twee mannen in de ketelruimte hadden direct de bewaking
12
1,2,3,4,5,6,7,8,9 11,12,13