12
toegang van het cellulair (waar de gevangencellen zijn) mag u
hebben.Overeenpaarmaandenkrijgtuookdecelsleutels.Verder
wens ik u een goede tijd toe hier in ons team.’
Ik mocht gaan en werd rondgeleid door mijn collega, die mij
voorstelde aaneenaantal gedetineerdenals de ‘nieuwe aalmoe-
zenier’. Toen ik bij de adjudant kwam om de sleutel op te halen,
keek hij mij aan en gaf mij een bos sleutels. Hij zei: ‘Alstublieft,
aalmoezenier, ik vertrouw u volkomen. Zonder sleutels kun je
hier niet werken.’ Daar stond ik danmet alle sleutels die ik nodig
had. Ik maakte bezwaar dat dit niet mocht van de directeur. Hij
wuifdemijn bezwaar weg en zei: ‘Die directeur begrijpt het niet.
Zonder sleutels kun je hier niet werken.’
De eerste dag dat ik zelfstandig werkte, leerde ik begrijpen hoe
belangrijk sleutels zijn. Ik stapte, nadat ik de deur voor de eerste
keer geopend had, het cellulaire gedeelte binnen. Aan de andere
kant stond een gevangene die schijnbaar door de deur wilde
gaan. Ik deed de deur wijdopen, stakmijn hand uit en zei: ‘Ga uw
gang.’ Opeens een schreeuw: ‘Ho ho, aalmoezenier, dat kan niet.
U mag niemand doorlaten zonder toestemming van de cipier.
Het is hier een gevangenis.’ Ik stond even bedremmeld te kijken.
Later konden we erom lachen.
In welke hoedanigheid gaan we gevangenen bezoeken? Is het
een avontuur, of interessant misschien? Zo van: ‘Ik heb die of
die ontmoet in de gevangenis, weet je, die crimineel...’ De pers
schrijft haar smeuïge verhalen over hen voor de sensatie van de
volksmassa. Het is belangrijk dat de pastor gaat in de geest van
zijn Zender, omdat zijn medemens in nood verloren, ja, dood is,
zoals de verloren zoon. Hij moet gaan in de Geest van Christus,
zoals de Heere Jezus het ook zegt: ‘De Geest des Heeren is opMij,
daaromheeftHijMijgezalfd;HijheeftMijgezondenomdearmen
