16
de mannen gaan vechten, blijf er dan buiten, want dan kan het
misschienwel gebeurendat je ermet eenblauwoog vanafkomt.
Of erger. Wij hebben onze middelen om hen het zwijgen op te
leggen.’ Ik begreep het wel, maar zei hem dat ik het niet laten
kon om te proberen vrede te stichten.
‘Laat ons dat maar oplossen’, zei hij.
‘Vriend, ik zal erom denken’, antwoordde ik.
Deze oudere cipier die al jaren in de gevangenis werkte, heeft
mij meermalen meegenomen naar zijn bureau en mij onderwijs
gegevenover het leven indegevangenis. Bij hemkon ikookaltijd
terecht met mijn vragen.
In het begin kreeg ik nogal eens de vraag wat een Hollander hier
kwam doen in de gevangenis. Ze wisten wel dat die Hollander,
net als de meesten boven de Moerdijk, protestants was.
Op een middag zat er een aantal cipiers in het kantoor van de
kwartierchef. Dat was de overste van de afdeling. Daar werden
de orders uitgedeeld. Ik liep binnen om lijsten te controleren.
‘Ha’, zei er een, ‘daar komt onze aal aan, de geus uit Holland.’ Ze
schoten allemaal in de lach.
‘Ja, mannen, weten jullie dat het protestantisme hier begonnen
is in het rijke België en dat in 1575 Gent helemaal protestants
geweest is?’
Plotseling zei een van hen: ‘Nu, vertel maar!’
Ruimdrie kwartier heb ik daar ‘college’ gegeven over de geschie-
denis van de Reformatie in België. Ik vertelde hun dat de Bijbel
zo een belangrijke plaats kreeg in het volksleven en dat wij, in
Nederland, ditgeërfdhebbenvanBelgië. Ik liethundeBijbel zien.
‘Je weet het, mannen, bij mij op mijn bureau liggen er genoeg,
ook voor jullie.’ Later kwam stiekem een aantal cipiers om een
Bijbel vragen.
