15
‘De zon schijnt!’ zegt Mayme met haar mond vol. ‘Het water
gaat vanzelf wel weer zakken. Als het maar niet nog meer
gaat regenen.’
‘Als er nog meer regen valt, en het water nog hoger komt,
moet ik de beesten in de schuur doen.’
‘Dan moet Mayme je maar helpen,’ zegt moeder.
Ik kijk naar Mayme. Ze trekt een pruillip, maar is wel zo slim
om haar gezicht achter Margarets rug te verbergen.
‘Ik hoop maar dat het niet nodig is,’ zeg ik. ‘Eten jullie door?
Ik moet brood bakken vanochtend, ik heb de tafel nodig.’
Niet alleen brood bakken. In mijn hoofd maak ik een lijstje
van de dingen die ik nog meer moet doen.Voer halen voor de
koeien, kijken hoeveel gedroogd vlees er nog is, zeep raspen
voor de vaat, water koken, het vuur brandend houden, de
luiers van John wassen. De kippen voeren en eieren rapen
kan Margaret wel doen. Mayme moet de kamer maar aan-
vegen en de vloer boenen. Schoon, droog zand is er niet om
over de vloer te strooien, alles buiten is modder. Dan maar
zonder.
Ik verdeel de taken en til John uit zijn stoel. Hij zit heel de
dag op de vloer. Moeder let op hem. Naast haar stoel ligt
haar borduurwerk en haar breiwerk. Hij scharrelt rond haar
voeten, duwt zich met zijn handen vooruit om zijn speel-
tjes te pakken: een houten paardje dat vader nog voor James
heeft gesneden, een paar mooie ronde stenen en wat bakjes
om zand in en uit te scheppen.
Soms hoor ik dat moeder hem verhaaltjes vertelt. Hij zit dan
op een kussentje aan haar voeten, zijn duim in zijn mond,
zijn krachteloze beentjes waar zijn broek omheen slobbert,
stil op de grond, zijn gezicht aandachtig naar haar toe.
