14
Hoofdstuk 2
Lars wordt wakker in het kale hok. Het is stil omhemheen. In de
verte is alleenhet luiden vankerkklokken te horen. Hij beseft dat
het zondagmorgen is. Een week geleden zat hij nog met Olga in
de dorpskerk. Nu ligt hij hier opeenhardbedonder legerdekens.
Net als hij wil opstaan, komt de man binnen die hem hier
gebracht heeft en die de hete melk gaf. Een oude man zonder
uniform. Zeker iemand die voor dingen zorgt waar de soldaten
niet aan toekomen. Hij zet bij Lars een bord neer met het zure
brood, dat de Duitsers Kuch noemen. Hij brengt ook een beker
met lichtbruin vocht. Het moet thee voorstellen, maar smaakt
nergens naar. Lars is er tochblijmee, want het spul is lekker heet
en zorgt dat hij van binnen doorwarmt.
Na het eten probeert Lars in te schatten waar ze met het bootje
terecht zijn gekomen. Ze hebben uren gevaren, dus dreven ze
vast ergens bij de stad Helsingor.
Zijn gedachten zijn steeds bij Olga. Slaapt zij ook in haar eentje
in zo’nkoudhok?Heeft zij ook zo’n spijt vanhundomme vlucht?
Deoudemankomtweer binnenen legt eenstapeltje tijdschriften
neer. Daarna trekt hij de grauwe gordijntjes open. Het daglicht
valt helder naar binnen.
Lars bedankt de man en kijkt in de bladen. Ze staan vol foto’s
van jonge mensen die zeilen, zwemmen en voetballen. Ze heb-
ben uniformen aan en horen vast bij de jeugdgroep die ze de
Hitlerjugend noemen.
Hoewel Lars daar nietsmeeheeft, geniet hij toch vande foto’s. Ze
geven hem heimwee naar Zweden. Daar deed hij vaak mee met
