8
De man draait zich plotseling om en wenkt hen naar binnen.
Olga en Lars volgenhem. Hij loopt voor henuit naar een zijdeur,
die uitkomt op eenwerkplaats. Daar ligt een rijtje kleine jachten.
Het zijn oude boten die de Buizerd aan het opknappen is.
‘Nou, kijk maar eens.’
‘Misschien is er iets bij,’ mompelt Lars. ‘Zijn ze zeewaardig?’
‘Man, je kunt er de oceaan mee over.’
‘Wat denk jij ervan, Olga?’
Aarzelend kijkt Olga naar de oude boten.
‘Kom eerst maar eens mee naar het huis,’ zegt de man. Hij gaat
de kamer in en schuift twee wrakke stoelen achteruit.
‘Nu ik wil ik wel eens weten wie jullie zijn,’ zegt hij, terwijl hij
zelf ook gaat zitten.
Lars kijkt rond in het rommelige huis. Hij voelt zich niet erg op
zijn gemak. Er hangt een rare geur en er liggen gebroken flessen
op de grond.
Olga staart met angstige ogen naar de man.
De Buizerd merkt het en probeert vriendelijk te kijken.
‘Ik ... ikbenLarsHalmstad,’ begint Lars,‘endit ismijnzusjeOlga.’
‘Wonen jullie hier in de buurt?’
‘In het dorp. We logeren bij onze opa en oma. Mijn opa is Hans
Jensen, de schoenmaker.’
Lars ziet de ogen van de Buizerd oplichten.
‘Hans Jensen? Die was een vriend vanme. Hij heeft een halfjaar
geleden ook een boot bij me gekocht. Een motorboot, waar je
wel met acht man in kon.’
‘Daar weten we niks van,’ zegt Olga.
‘Nee, dat zal wel niet,’ zegt de Buizerd met een glimlach. ‘Zoiets
hing hij niet aan de grote klok, maar demensen hier in de buurt
weten wel waarvoor hij hem gebruikte.’
‘Wat deed hij er dan mee?’ vraagt Lars verbaasd.
De Buizerd leunt naar voren en dempt zijn stem: ‘Ze weten hier
allemaal wel dat hij er Joden mee naar Zweden smokkelde. Als
