12
zich zo klein mogelijk op de bodem van de boot.
Dan hoort hij een woedende stemvan eenman die de opvaren-
denbeveelt naarhemtoe tekomen.Het bevelwordt onderstreept
door schoten inde lucht.Verslagenkomt Lars overeind en stuurt
het bootje naar de wal.
Zodra ze eruit zijn gesprongen, hollen de Duitsers naar hen toe.
Ze beschijnenhen vandichtbij en zijnduidelijk verbaasddat het
omkinderengaat. Lars knijpt zijnogendicht tegenhet felle licht.
De commandant stelt op snijdende toon enkele vragen, maar
Lars haalt de schouders op omdat hij de man niet verstaat. Dan
laat de commandant hen instappen en rijdt de auto weg. Twee
soldaten blijven achter om het bootje te doorzoeken.
‘Gewoon alles vertellen,’ fluistert Lars in Olga’s oor. ‘Alleen de
waarheid.’
Olga knikt. Ze begrijpt wat haar broer bedoelt.
‘Zwijg!’ roept een soldaat die bij hen zit.
Na ongeveer een kwartier bereiken ze een kamp met lange,
zwarte barakken. Het is omgeven door betonnen palen met
prikkeldraad. Op een van de hoeken staat een wachttoren met
zoeklichten en mitrailleurs. Lars ziet de schimmige omtrekken
van soldaten. Een bang gevoel bekruipt hem. Waar zijn ze aan
begonnen ... Voor hemzelf is het al erg, maar voor Olga ... Als hij
aan Olga denkt, staan zijn gedachten stil.
Ruwduwende soldatenLars enOlgaeven later eenbarakbinnen.
In een kantoortje moeten ze uitleggen waarom ze in het donker
op zee waren. Er is gelukkig een tolk bij die Deens spreekt en de
officier die hen verhoort, schreeuwt niet. Ze krijgen zelfs hete
melk. Langzaam voelt Lars de kou uit zijn botten wegtrekken.
Als demannen genoegweten, zegt deDeense tolk dat ze voorlo-
pig vastgehoudenworden. Hoelangweet hij niet. De kampcom-
mandant wil eerst uitzoeken of ze de waarheid verteld hebben.
Lars en Olga worden in verschillende ruimten opgesloten. Voor
