z o n d a g 1
d i n s d a g
1. Vraag:
Wat is uw enige troost, beide in het leven en sterven?
[Behandelde tekst: 1 Petrus 1:6]
De apostel Petrus zegt in dit hoofdstuk: ‘U, die nu een korte tijd, indien het nodig
is, bedroefd bent door menigerlei aanvechtingen’ (vgl. vers 6). Daarmee wil hij
zeggen: als u een christen bent en de erfenis, dat is de zaligheid, verwacht, dan
moet u zich alleen hieraan houden en al het andere op aarde verachten. Namelijk,
u moet belijden dat alle wijsheid, verstand en heiligheid van deze wereld niets is.
Dat zal de wereld niet kunnen verdragen. Daarom kunt u verwachten dat men u
zal veroordelen en vervolgen. Op deze manier vat de apostel Petrus het geloof, de
hoop en het heilige kruis tezamen, want het ene volgt op het andere.
Maar hij laat het daarbij niet blijven. Hij geeft ons ook troost voor het geval dat
het nodig is dat wij lijden en vervolgd worden: ‘De droefheid zal slechts een korte
tijd duren, daarna zult u zich verblijden, want de zaligheid is reeds voor u bereid,
daarom, wees geduldig in uw lijden’ (vgl. 1 Petrus 1:6). Dit is ook de goede chris-
telijke troost, zoals apostelen gewoon zijn te troosten, niet zoals de wereld troost,
die niets anders zoekt dan bevrijding van uitwendig ongeluk. ‘Ik spreek niet over
zichtbare troost’ – zegt hij – ‘want het zal u geen schade doen dat u uitwendig
ongeluk moet dragen.
Heb goede moed, en houd u aan deze eeuwige troost. Denk ook niet dat u van
het ongeluk bevrijd zult worden. Zó moet u denken: mijn erfenis is al bereid en
nabij. Het is slechts om een korte tijd te doen, want dit lijden moet spoedig op-
houden.’ Op deze manier moet u de tijdelijke troost vergeten, namelijk door die
te vergelijken met de eeuwige troost, die wij in God hebben.
Epistel S. Petri gepredigt und ausgelegt, Erste Bearbeitung 1523, vgl. WA 12, 271, 33 – 272, 15
lezen: 1 petrus 1:1-12, kerntekst: vers 6
