11
komt. Ik hoop dat mijn vader erbij kan zijn. Toen wij hem verle-
den jaar hadden gevonden na onze zoektocht, had ik de hoop dat
alles goed zou komen. Dat hij weer bij ons zou komen wonen.’
‘Dat begrijp ik,’ knikt Debbie.
‘Waarom is mijn leven zo ingewikkeld?’ Mirja gooit de envelop
naar de tafel. Voor de voeten van Debbie dwarrelt hij op de grond.
‘Ik wil nu naar camping De Driesprong.’
Ze pakt de zware tas waar de tent in zit en sleurt die mee. Even
kijkt ze achterom. Debbie raapt net de envelop van de vloer, steekt
die omhoog en kijkt haar vragend aan. Mirja laat de zware tas op
de grond ploffen, loopt met driftige passen naar Debbie toe en
grist de envelop uit haar handen. ‘Oké, dan neem ik hemwel mee.’
Samen lopen ze naar buiten. Mirja’s voetstappen dreunen op de
galerij van het flatgebouw.
