10
brief van haar vader zijn?
Debbie draait zich om. ‘Wat is er?’
Mirja houdt de envelop omhoog.
Debbie loopt naar haar toe. ‘Van wie is die brief?’
‘Van mijn vader ...’
‘Echt?’ zegt Debbie zachter. ‘Het is lang geleden dat je iets van je
vader gehoord hebt, toch?’
Mirja knikt. ‘In de kerstvakantie heb ik hem voor het laatst ge-
zien. Dat is een halfjaar geleden. Zijn laatste briefje kreeg ik een
maand of drie terug, denk ik.’ Haar gezicht betrekt. ‘Er zal toch
niets erg aan de hand zijn?’
‘Misschien wil hij weer een keer met je afspreken.’
‘Ik geloof er niks van,’ zegt Mirja. Onzeker kijkt ze Debbie aan.
‘Zal ik de brief lezen of bewaren tot na het kamperen?’
Debbie kijkt haar aan. ‘Wat doe je nou moeilijk? Lees de brief
gewoon.’
Even valt er een stilte in de kamer.
‘Je kunt je moeder bellen, om te vragen wat zij vindt,’ stelt Deb-
bie voor.
Mirja kijkt bedenkelijk. ‘Het blijft moeilijk om met haar over
mijn vader te praten. Zij wordt er nog verdrietig van. Alsof ik er
blij van word, alsof ik er wat aan kan doen dat mijn vader ooit
weg is gegaan.’
Debbie zet een stap naar voren en staat nu vlak voor Mirja. ‘Met
mij praat je er ook niet veel over, Mir ...’
Ze slaat haar arm om Mirja heen. ‘Je zou juist blij moeten zijn
dat je een brief van je vader krijgt, toch?’
‘Weet jij hoe het is om geen vader te hebben?’
‘Je hebt wel een vader,’ zegt Debbie beslist.
Er komen tranen in Mirja’s ogen. ‘Ik moet de laatste tijd veel aan
hem denken omdat het afscheid van groep acht steeds dichterbij
