10
alsof het een normale thuiskomst was. Ze schonk een groot
glas cola voor hem in.
‘Zeg je niks tegen papa, Gideon?’
Hij schudde zijn hoofd.
‘Beloof het me, Gideon!’Wat klonk haar stem vreemd...
Hij knikte. Bang voor pap kon mam niet zijn. Pas had hij
hen heel dicht tegen elkaar op de bank zien zitten. Pap
gaf mam ook altijd twee zoenen, als hij thuiskwam. En
ze maakten nooit ruzie. In ieder geval niet als hij het kon
horen.
‘Waarom dan, mam?’
‘Waarom...?’ Mam leek zich al niet meer te herinneren wat
ze hem gevraagd had. Ze schonk nog een glas cola in. In de
kamer sloeg de klok.
Gideon keek op zijn horloge. ‘Hoe laat eten we?’
Mam zette de bijna lege colafles in de koelkast. ‘Eten? O ja,
we moeten eten. Half zes, kan dat?’
Ze pakte een paar pannen, haalde de deksels eraf en deed
ze er weer op. ‘Alleen...’
‘Er is niets om te koken,’ zei Gideon.
Mam haalde aardappels uit de kelder. ‘’k Moet nog even
naar de winkel, Gid.’
Gideon schudde zijn hoofd. Hij dacht aan Namen en Fei-
ten. En aan de rekensommen die hij nog moest maken.
Dat waren er veel.
‘Ik ga wel.Wortels, erwten? En ook nog vlees?’
‘Doe maar kip.’ Mam zocht haar portemonnee. ‘Maar niet
blijven hangen, hoor.’
Ze ging de aardappels schillen.
Gideon stopte de sleutel van de achterdeur in zijn zak.
Mam had even geen tijd om het ding te missen.
Bij de supermarkt was het druk. Gideon pakte een pot
1,2,3,4,5 7,8