8
waarom ze niet bij haar vader en moeder woont, weet nie-
mand.
Ze wil daar niets over zeggen. Hij heeft weleens verhalen van
andere kinderen over haar gehoord. Die gingen erover dat
haar vader en moeder uit elkaar zouden zijn, over broertjes
en zusjes die ergens anders zouden wonen. Er wordt veel
gefluisterd, maar niemand weet wat er echt aan de hand is.
Odetta is anders dan de andere meisjes in de klas. Alleen
haar naam al. Haar stem is een beetje zangerig en toen
ze vertelde hoe ze heette, klonk haar naam als een liedje:
Odetta Angelino.
De meester vroeg of ze haar naam op het bord wilde schrij-
ven en dat deed ze. Met het krijtje tussen haar smalle vin-
gers schreef ze haar naam in prachtige letters, zodat ieder-
een er even stil van was. Niet alleen stil van haar mooie
handschrift, maar ook van de massa lange, blonde haren
die los op haar rug hingen en die licht leken te spatten in
de zon die door het raam viel. Maar toen zei Johan van Dijk
zachtjes voor zich uit: ‘Odetje-toiletje.’
Iedereen hoorde het, ook Odetta. Ze leek een beetje ineen
te zakken, voorin de klas.
Johan kreeg straf zoals hij nog nooit had gehad, maar Odet-
ta’s scheldnaam was geboren.
Ralf kan er niets aan doen dat hij iedere keer even naar haar
moet kijken. Het lijkt of zijn ogen onder de les naar haar
toe worden getrokken.
Af en toe ziet hij een stukje van haar gezicht als ze zich half
omdraait om iets te pakken.
Nu zit hij alweer te dromen! Stel je voor dat hij straks school
moet blijven, daar heeft hij geen zin in! Hij kan maar beter
opletten, als hij straks nog met Henri en de andere jongens
weg wil.
1,2,3 5,6,7,8,9