13
1. Vaderhart
Gelijk zich een vader ontfermt over de
kinderen...
Psalm 103:13a
Je was nogmaar een paar jaar oud. Nog niet zo vaak was je op
zondag bij de kinderoppas geweest. Toch wilden we het eens
gaan proberen, want we wilden graag met z’n allen naar de
kerk. Het was immers vakantie en nu konden we een keer met
elkaar naar de kerk. Je broers en je zus verheugden zich er al
op een keer naast hun vader temogen zitten. Toen de preek al
een poosje bezig was, werd ik opmijn schouder getikt. Ik keek
in het gezicht van een jonge vrouw. Ze was blijkbaar van de
oppas. Of ik mee wilde komen. Je had de hele tijd alleen maar
gehuild. Toen ik de zaal binnenkwam, zag je mij direct. Al kon
je nog maar net lopen: je rende zo snel als je kon naar mij toe.
Toen ik jouoppakte, drukte jij je stevig tegenmij aan. Je klemde
jehelemaal aanmij vast. Na eenpaarminuten stoptehet snik-
ken. Je werd weer helemaal stil. Ik heb je maar meegenomen
de kerk in. Muisstil bleef je zitten, terwijl je mijn hand stevig
vasthield. Je voelde je nu weer veilig.
God de Vader
Het is een grote zegen om kinderen van de Heere te mogen
ontvangen. Helaas zijn we niet zo vader zoals God Vader is.
Hij is de Heere, Die Zich ontfermt over Zijn kinderen. Zijn hart
gloeit van liefde voor hen. Die ontfermende liefde komt op uit
Godshart. Daar begint dieontferming. Diewordt niet opgewekt
door een mens. De mens kan na zijn val in Adam bij God alleen
