11
vriendje, de eerste schooldag, de eerste zwemles, de eerste keer
alleen weg op de fiets, jouw eerste vriendinnetje, jouw eerste
vriendje... Mijn hart bonkte dan. Veel gedachten schoten door
me heen. Als dat maar goed ging... Ik heb het moeten lerenmet
vallen en opstaan, dat ik in de opvoeding mezelf overbodig
moest leren maken.
Ikweet nog goed dat jullie geboren zijn. Bij de oudstewas alles
nieuw. Weliswaar onwennig, maar vol van idealen hield ik je
vast. Het wende snel, maar bij de anderen waren mijn idealen
er niet minder om geworden. Toch bleek de praktijk dikwijls
weerbarstiger. Ik rekende teweinigmetmijneigennatuur. Jullie
moeder was vaak veel geduldiger en zorgzamer. Ik wilde jullie
alles zo snel mogelijk leren. Als het me te lang duurde, begon
ik te foeteren. In plaats van dat ik met jullie geduld had, werd
van jullie gevraagd geduld te hebben met mijn zwakheden en
gebreken. Eigenlijk de omgekeerde wereld. Daarin ben ik echt
tekortgeschoten.
Kinderen krijgen is echt een zegen van God. Zo heb ik dat
beleefd. Het was niet gewoon dat wij jullie hebben gekregen.
Tegelijk bracht het ook een grote verantwoordelijkheid met
zich mee. Zo heb ik dat altijd gevoeld. Jullie zijn geschapen
door God en geschapen voor God. Als vader heb ik de plicht
om jullie voor te gaan in de vreze des Heeren. Weet je: daarin
ben ik zo tekortgeschoten. De juiste woorden wist ik vaak nog
wel te vinden. Ik heb jullie voorgelezen uit de Bijbel en Gods
geboden voorgehouden. Ik heb jullie gewezen op de noodzaak
van bekering. Maar het ontbrak mij zo vaak aan het voorleven.
Ik hoop dat jullie dit mij willen vergeven.
Eengoede vaderwilde ik graag zijn. Tochben ik inveel tekortge-
schoten. Ikwas er niet altijd als jij mij nodig had. Ik begreep jou
niet altijd als jij met vragen zat. Ik had geen zakdoek voor je als
