10
Proloog
Aan mijn lieve kinderen,
Eenbrief van jevader. Dat gebeurt niet elkedag.Misschienmoet
ik het vaker doen. In een brief zet je nu eenmaal gemakkelijker
dingen die je niet zo snel zou zeggen. Het lijkt wel alsof ikme in
een gesprek daarvoor eerder schaam. Nu kan ik gewoon schrij-
ven dat ik zoveel van jullie houd. In een gesprek vind ik zulke
woorden al snel overdreven. Vreemd eigenlijk. Ik weet ook wel
dat het niet hoeft. Tegenover jullie kan ik gewoon mezelf zijn.
Toch houd ik mijn masker wel eens te lang op. Als vader wil je
niet zwak zijn.
Er is veel wat ik jullie schrijven wil. Jullie weten namelijk niet
half hoe dankbaar ik ben jullie vader temogen zijn. Ik ben trots
op jullie! Elk van jullie is bijzonder en uniek. Niet een van jullie
is gelijk. Niet een van jullie is ook precies als zijn vader. Soms
dacht ik het weleens, maar dat bleek een misrekening te zijn.
Daar wezen jullie mij dan weer fijntjes op. Het was wel een
leerschool voormij, hoor. Ikmoest leren dat jullie een eigenwil
hebben en een eigenmening leerden vormen. Ik kan enmag jul-
lie niet kneden naar mijn beeld van de ideale zoon of dochter.
Als vader moest ik steeds vaker een stapje terug doen. Soms
wenste ik dat jullie altijd vier jaar zouden blijven. Loslaten is
niet zoeenvoudig. Juist omdat ik zoveel van julliehoud. Daarom
zag ik vaak allerlei gevaren op de weg. Daar wilde ik jullie voor
bewaren. Ik wilde jullie het liefst altijd bij me houden. Ik be-
greep wel dat dit niet kon. Maar de eerste keer spelen bij een
