8
zwarte vlechten heeft.
‘Waarom huil je?’ vraagt haar zusje, die komt kijken waar ze blijft.
‘Waarom ben ik zo klein en waarom heb ik zulk raar zwart haar, - snikt
ze - ik wil net zo mooi zijn als jullie!’
‘Kom nou, - zegt haar zusje troostend - toe Glady, jij bent toch het
leukste meisje van de klas, jij praat tegen iedereen en jij kunt het mooiste
vertellen van alle meisjes. Kom mee, we gaan ’t aan moeder vragen.’
In de keuken luistert moeder Aylward met een glimlach hoe Violet haar
zusje verdedigt, dat zij het liefste meisje van de school is en ’t mooist
vertellen kan van allemaal.
‘Nee, - zegt Glady - moeder kan het mooiste vertellen, en als ik groot
ben wil ik ook zo’n moeder zijn.’
Ze pakt moeders hand vast en streelt die langs haar wang, Onder de
maaltijd is vader weer vriendelijk en hij raadt Glady aan maar flink te
eten, om groter te worden.
Hoe vaak Glady in de maanden die volgen ook in de spiegel kijkt, ze
blijft klein, kleiner dan andere meisjes. Ze groeit bijna niet.
Waarom, waarom ben ik zo klein... denkt ze verdrietig. En waarom
heb ik zulk steil zwart haar?
Pas veel jaren later zal ze begrijpen waarom ze zo is.
‘In de “Penny Bazar” kunnen ze een leerling-verkoopster plaatsen,’
vertelt moeder Aylward op een dag aan Glady, als ze juist veertien jaar
geworden is.
‘’t Zou een mooi baantje voor jou zijn, denk je niet?’
‘In de Penny Bazar? - vraagt ze opgewonden - mag ik daar gaan hel-
pen?’
‘Ja, je kunt er wat verdienen en voor jouw leeftijd is er niet veel beters
te vinden.’
Voor Glady was deze winkel altijd een plaats van de grootste opwin-
ding.
Je kon er niets kopen dat meer kostte dan een penny, maar ondanks dat,
was er een grote verscheidenheid van artikelen. Alle soorten voorwerpen
en geschenken kon je daar heel voordelig kopen.
En Glady in haar enthousiasme belooft dat ze dan voor de hele familie
cadeautjes zal kopen, voor sixpence, zes stuivers.
