6
‘Kan ik afruimen?’ zegt de ober. Adan knikt.
De ober pakt zijn halfvolle bord en stapelt in een vlotte bewe-
ging de onaangeroerde schaal met patatjes op het bord. Het
halfvolle bierglas laat hij staan.
‘Kan ik de dessertkaart nog voor u halen, meneer?’ zegt de
ober.
Adan schudt zijn hoofd. ‘Doe de rekening maar!’
‘Uiteraard, meneer. Moment alstublieft!’ De ober draait zich
om en loopt weg.
Opnieuw gaan Adans ogen zoekend door het restaurant. Dan
kijkt hij naar het kaartje in zijn hand. Hij gooit het met een
nijdig gebaar in zijn bierglas. Er vormen zich wat belletjes
rondom het zwarte dingetje, verder gebeurt er niets.
‘Idiotas!’ gromt Adan.
Dan staat de ober weer bij zijn tafeltje. Zonder op het bon-
netje te kijken steekt Adan zijn hand in de binnenzak van zijn
colbert. Hij gooit een briefje van honderd op tafel en staat op.
‘Is goed zo,’ mompelt hij. Hij staat op en stapt langs de ober in
de richting van de uitgang.
‘Dank u wel, meneer,’ zegt de ober nog. ‘Fijne avond verder!’
Yannick pakt een dampend rek uit de vaatwasser en zet het op
de droogplaats.Vliegensvlug plaatst hij een leeg rek op de klep
van de machine. Met twee handen pakt hij de glazen van het
plateau en zet ze ondersteboven op het rek. In tien seconden
is het rek vol. Hij schuift het rek naar achteren, de machine in,
terwijl zijn andere hand de klep omhoogtrekt. Dan stopt hij
halverwege zijn beweging.Wat zit daar nou op de klep geplakt?
Hij doet de deur weer naar beneden. Hij moet moeite doen
om het kleine voorwerp van de natte klep te halen, maar met
zijn nagels lukt het om het zwarte kunststof kaartje te pakken.
Een klein geheugenkaartje ... Hoe komt dat nou in de vaat-
wasser?
Zou-ie het nog doen? Hij loopt richting de spoelkeuken en
