9
de professor dat de kerels allemaal in het zwart zijn gekleed.
Verder ziet hij niets herkenbaars. Beide motorrijders dragen
een zwarte helmmet donkere vizieren.
Uit de zakken van zijn colbert haalt hij een sleutelbos tevoor-
schijn. Zenuwachtig zoekt hij de juiste sleutel en steekt hem
in het slot. Hij voelt weerstand.
‘Schiet op!’ klikt de stem naast hem.
‘Dit ... dit is de verkeerde,’ hakkelt de geleerde. Hij duwt een
andere sleutel in het slot. Knersend gaat de deur van slot. Een
gehandschoendehandwerptdedeuropen.Deprofessorwordt
naarbinnengeduwd.Achterhenwordtdedeurdirect gesloten.
‘Zet het alarm uit,’ zegt de man naast hem.
De professor opent een kastje en tikt de code in. Een blauw
schermpje licht op.
Alarmuit
. Hij draait zich omnaar deman-
nen.
De man met de bivakmuts komt voor hem staan. ‘Maak geen
grappen, hè!’ Hij drukt zijn revolver tegen de borst van de
professor.
De geleerde schudt zijn hoofd. Zijn blik glijdt naar demannen
achter de man met de bivakmuts. Daar staan de twee motor-
rijders. De een met zijn armen over elkaar en de ander met de
kalasjnikov in zijn handen.
‘Naardekeuken,’zegtdemanmetdebivakmuts.Zijnstemklinkt
kalm. Hij pakt de professor bij de armen duwt hemrichting de
keuken. Hoe weet die kerel waar dat is?
‘Ga zitten,’ klinkt het bevel.
De professor neemt plaats op een houten eetkamerstoel. Een
vandemotorrijderskomtaangelopen.Hij legt eenbos tiewraps
op tafel, pakt de arm van de professor en drukt die tegen de
