11
apparatuur.’
Het wachtwoord!
‘Goed, ik zal morgen even kijken.’
‘Dan moet je wel snel zijn, want er is bijna niks meer.’
Er klinkt een pieptoon. Opgehangen! Hij weet het zeker: dit
was hem! Plotseling ziet hij de andere auto naast de Volks-
wagenbus staan.
Fernando stapt uit en sluit het portier zorgvuldig. Geduldig
slaat hij de armen over elkaar en wacht af. Uit de andere auto
stapt een man. De lantarenpalen die naast het parkeerterrein
staan, verspreidenmaarweinig licht. Fernandoziet dat deman
donker gekleed is.
Zonder Fernando te groeten, zegt de man bijna onhoorbaar:
‘Laat zien dat geld!’
‘Eerst de apparatuur, zoals we hebben afgesproken.’
‘Loop maar mee,’ zegt de man.
Hij doet de kofferbak open. Fernando ziet videoschermen,
dvd-spelers, radio’s en computers.
‘In orde!’
‘Nu het geld!’
Evenspeelt ereenglimlachomde lippenvanFernando. ‘Geld?’
Nog voordat deman kan reageren haalt Fernando uit. Deman
slaat achterover en blijft stil op de grond liggen.
Grimmig kijkt Fernando naar de man die met gesloten ogen
op het asfalt ligt.
‘Bedankt voor het openmaken van je kofferbak.’
Hij opent de laadruimte van zijn eigen auto. Daarna loopt hij
terug naar de kofferbak van de andere auto en haalt er een
stapel dvd-spelers uit. Hij loopt opnieuw terug en haalt er een
1,2,3,4 6,7,8,9,10,11,12,13