16
en dezelfde Geest werden bekeerd. Ze hebben één Heere, één
geloof, één doop. Ze hebben dezelfde beproevingen, dezelfde
vrezen, dezelfde twijfels, dezelfde verzoekingen, dezelfde zwakte
in hun hart, dezelfde vrees voor de zonde, hetzelfde gevoel van
onwaardigheid, dezelfde liefde tot hun Heiland. O, maar er is
een mystieke band onder de ware gelovigen, een band die alleen
zíj kennen die deze hebben ervaren. Mensen van de wereld kun-
nen die niet begrijpen: voor hen is het allemaal dwaasheid. Zij
zeggen: Wat kun je erin ontdekken om zo’n belang te hebben
in elkaars gezelschap? Maar die eenheid bestaat werkelijk, en is
iets heel aangenaams. Het is immers als een kleine voorsmaak
van de hemel.
Geliefden, als we ervan houden om op deze manier bij elkaar te
zijn, is dat een bijzonder kenmerk van de kudde van Christus.
Dan is het evenmin vreemd als we bedenken dat zij langs dezelfde
smalle weg wandelen en tegen dezelfde dodelijke vijanden strij-
den. Nooit zijn ze zo gelukkig als wanneer ze in elkaars gezel-
schap zijn. Onbekeerde mensen weten niets van een geluk als
dit. Ze komen bij elkaar, ze zijn beschaafd en beleefd, en op hun
manier zelfs aardig. Maar wat leggen ze maar heel weinig hun
hele hart bloot. Wat is er veel afgunst en kille achterdocht, juist
ook als het over hun vriendschappen gaat, en wat verbergen ze
veel voor hun naaste kennissen! De schapen van Christus weten
van dit alles niets. Het is de wens van hun hart om samen te zijn,
en als ze samen zijn, hebben ze alle gedachten gemeen; er is geen
voorbehoud, er wordt niets achtergehouden. Zonder twijfel zijn
er valse belijders in de wereld, die een gedaante van godzaligheid
hebben zonder de kracht ervan. Het zijn klinkende cimbalen,
en hun hele godsdienst bestaat alleen maar in gepraat; het is al-
lemaal klank en geen inhoud. Maar ondanks het aantal van deze
