15
hun eigen staat onwetend of achteloos zijn.
Verder: schapen zijn graag bij elkaar; ze houden er niet van om
alleen te zijn. Er zijn geen dieren die er zo’n behagen in schijnen
te scheppen om in een kudde te zijn, en zo trouw heel dicht bij
elkaar te blijven als zij. Zo is het ook met ware christenen. Het
is hun een vreugde om elkaar te ontmoeten en als het mogelijk
is bij elkaar te zijn. Het is hun aanhoudende klacht en verdriet
dat ze maar al te vaak alleen moeten reizen, zonder dat er gelijk-
gezinden zijn om met hen van gedachten te wisselen aangaande
de dingen die hun ziel het meest bemint. Dit is een heel verdrie-
tige beproeving. Vrienden en betrekkingen zijn misschien heel
vriendelijk en toegenegen; ze hebben misschien alles om deze
wereld aangenaam te maken, maar datgene waarom zij zuchten
en waarnaar zij hunkeren, is om mensen bij zich te hebben die
toegang hebben tot hun verborgen gevoelens, mensen die de
onzichtbare werkingen van hun innerlijk kunnen begrijpen, de
verborgen strijd die er in hun hart gaande is. Het zijn de mensen
met wie ze aangenaam van gedachten kunnen wisselen over de
gezondheid van hun ziel en de beproevingen van hun ziel, met
wie ze vrij en ongedwongen kunnen spreken over hun Heere en
Meester, en over hun hoop op vergeving door Zijn Naam. Wie
kan werkelijk de vreugde beschrijven waarmee de leden van de
kudde vanChristus elkaar persoonlijk ontmoeten?Misschien zijn
ze elkaar vroeger vreemd geweest. Misschien hebben ze afgezon-
derd geleefd en zijn ze nooit in gezelschap geweest. Het is echter
heerlijk om te zien hoe spoedig ze elkaar blijken te begrijpen. Er
blijkt een diepgaande eenheid van opvatting, smaak en oordeel
te zijn, zodat je zou denken dat ze elkaar al jaren kennen. Het
schijnt inderdaad dat ze voelen dienaren te zijn van een en de-
zelfde Meester, leden van hetzelfde huisgezin; dat ze door een
