18
nooit in een flauwte gevallen bij de gedachte dat Christus met onze arme zielen
medelijden heeft. Ieder mens ervaart ook in het geestelijk leven overeenkomstig
zijn temperament. Bunyan werd dan ook veel meer aangedaan bij een grote en
sterke stormwind dan door een zachte stem.
En toch geschiedde de grote daad van zijn wedergeboorte uit God, zijn
overgang van de dood in het leven, ongemerkt. Geen bepaald ogenblik is in
zijn veelbewogen leven aan te geven, waarop de nieuwe schepping plaatshad.
Al wat hij hieromtrent aanvoert, rechtvaardigt het denkbeeld dat het een werk
van de tijd was. Langzamerhand bemerkte hij dat hij Gode welgevallig was,
ofschoon hij onophoudelijk bekennen moest dat hij struikelde en misdeed.
Zijn eigengerechtigheid, zijn Gode welgevalligheid in eigen oog verdween, zoals
bij ieder onzer die een even dierbaar geloof deelachtig zijn; zijn struikelingen
werden zó menigvuldig dat hij van een hoogmoedige farizeeër een wanhopige
ellendeling werd.
I I . Zi j n beke r i ng en be l i j den i s
ijn handwerk bracht hem eens naar Bedford, en gelukkig was het voor
hem dat hij zijn bezigheden op straat had. Een paar arme vrouwen zaten
daar aan hun deuren toen hij voorbijkwam. Het gebeurde nu, dat hij
zijn kruiwagen daar vlakbij neerzette en hun gesprek afluisterde. Zij zagen er
zo godsdienstig uit, en misschien was er ook voor hem wel gelegenheid om een
gesprek met hen aan te knopen, waartoe hij op dit ogenblik wel geneigd was.
Toen hij daar zo luisterend neerzat, werd hij verbaasd. Geen preek in de kerk
van Elstow had hem ooit van de noodzakelijkheid der wedergeboorte ingelicht,
noch over de arglistigheid van het menselijk hart of de aanvechtingen van de
boze, of de genade van de Heilige Geest, noch ook over de soevereiniteit Gods en
Zijn barmhartigheid in Christus Jezus gesproken. De zaken welke deze vrouwen
bespraken, grepen hem nu met alle kracht aan. In geval zij waarheid spraken,
dan ontbrak hem ten enenmale elk kenmerk van een echt godzalig man. En toch
scheen alles zo waar te wezen. Die vrouwen waren zo eenvoudig in hun manieren
en zo gelukkig; er was zulk een zalving in alles wat zij zeiden, dat hij wel moest
toegeven dat zij zeer verstandig en oprecht waren.
Toen zij hun gesprek geëindigd hadden, was het werk aan de kruiwagen gedaan.
Het had wel lang geduurd, want het werd telkens afgebroken daar hij met zijn
H
ET
LEVEN
VAN
J
OHN
B
UNYAN
