8
champagne. ‘Daar wordt een parkiet nog niet dronken van.’
‘Dat hebben we dan goed geregeld,’ vindt moeder. ‘Tamara en
Suze, naar bed.’
‘Maar ik heb ...’
‘Nee.’ Moeder schudt haar hoofd.
‘U weet niet eens wat ik wil zeggen,’ protesteert Suze.
‘Ik wil het niet weten ook.’ Moeder pakt de lege champag-
nefles en de schaal waar nog vier oliebollen op liggen en neemt
die mee naar de keuken.
‘Oké dan.’ Ook al wil Suze het niet toegeven, ze heeft best zin
in haar bed. Ze geeft haar vader een zoen. Dan slaat ze een
arm om de schouders van haar moeder, die met een leeg dien-
blad uit de keuken komt, en geeft ook haar een zoen. ‘Wel-
terusten, mam.’
Terwijl ze de trap op loopt, krijgt ze een bericht. De klasse-
app. Dat zal wel een nieuwjaarswens zijn. Tussen twaalf uur
en half één heeft ze er minstens vijftien gehad. Zelfs meester
Henk heeft hen gelukkig nieuwjaar gewenst. Maar dan wel op
zijn manier:
Hé groep acht!Via dit appie wens ik jullie een nieuw-
jaar vol happy! En natuurlijk met heel veel huiswerk.
Als ze de deur van haar kamer achter zich dichtdoet, trilt haar
mobiel opnieuw. En direct daarna nog een keer.
Die leest ze zo in bed wel. Eerst naar de badkamer, voorTama-
ra die weer een kwartier bezet houdt.
Met de tandenborstel in de hand, bekijkt ze zichzelf kritisch in
de spiegel. Heeft ze altijd van die rode wangen? Nee toch! Dat
komt vast door de slaap. Ze ruikt aan haar handen. Hoe kan
dat nou? Ze heeft amper vuurwerk afgestoken en toch stinken
ze. Ze duwt een paar keer op het zeeppompje en sopt haar
handen uitgebreid. Ze moet niet vergeten om morgen haar
haren te wassen, want die zullen ook wel stinken.
‘Ben je nou klaar?’ klinkt het ongeduldig.
Suze doet de deur open. ‘Heb jij je handen al geroken?’
Tamara kijkt haar verbaasd aan. ‘Hoezo?’
