9
‘Mooi op tijd, om negen uur gaat de winkel open.’
‘Heb je er zin in?’ vraagt vader.
‘Jawel, de eerste dagen ging het prima.’
Op het laatste nippertje rent Luuk naar binnen en schuift aan
tafel. Hij kijkt verbaasd op als hij Tessa al aan tafel ziet zitten. Die
verwacht straks nog wel commentaar. Als ze er allemaal zijn, bidt
vader voor het eten. Daarna pakt Luuk grijnzend een bolletje.
‘Wat een verrassing, Tes!’
‘Hoezo?’
‘Je bent vroeg. Stond je wekker soms verkeerd?’
‘Als jij niet ging klussen, lag je ook nog te maffen,’ kaatst Tessa
terug.
‘Dat denk ik ook,’ beaamt vader. ‘Je moet vandaag hard werken,
maatje.’
‘Tot uw orders.’ Luuk pakt nog een paar bolletjes van de schaal.
‘Wie werkt, moet ook goed eten.’
Iris onderdrukt een grijns. ‘Nou ... werken? Dat betwijfel ik.’
‘Hoe bedoel je?’ reageert Luuk verontwaardigd.
‘Moet hij timmeren, pa?’
‘Natuurlijk, wat dacht jij dan?’
‘Dat wordt helemaal niks,’ voorspelt Iris. ‘Luuk slaat vast op zijn
duim.’
‘Zeur niet, dat gaat helemaal goed komen.’
‘Stel je voor dat je de deur vergeet,’ grijnst Tessa. ‘Dan kom je het
hok niet meer uit.’
‘Dat hok wordt een kunstwerk,’ bluft Luuk. ‘Als de buren van
opa en oma het zien, willen ze er ook een. Let maar op, over een
poosje kan ik de opdrachten niet meer aan.’
‘Ons broertje schept weer eens op,’ snuift Iris. ‘Stop maar, Tes!
Na het eten gaat Iris ervandoor om op tijd in de winkel te zijn.
Ze heeft het er prima naar haar zin. Ze denkt nog maar niet aan
