9
‘Laat pa toch,’ vindt Bart, die ook met zijn iPhone in de hand
loopt. ‘Het is toch juist handig dat hij hier zijn zaken kan rege-
len? Anders was hij niet eens meegegaan.’
‘Ik vind het niet gezellig,’ houdt moeder vol. ‘En dat ga ik ’m
zo zeggen ook.’
‘Doe maar niet,’ vindt Bart. ‘Dan is er gelijk weer ruzie. En dat
vind ík niet gezellig.’
‘Alsof we altijd ruzie maken.’ Moeder kijkt Bart verontwaar-
digd aan. ‘Wat een onzin.’ Ze kijkt naar Karlijn. ‘Zeg jij ook
eens wat.’
‘Ik ... eh ... Ik kan best een paar dagen zonder mobiel. Maar
het is ook wel weer handig.’ Ze kijkt naar vader, die nog altijd
druk in gesprek is. ‘Het is voor pa lastig om een week niet te
werken. Ze hebben hem elke keer nodig, dat kan hij ook niet
helpen.’
‘Dat kan hij wel.’ Moeder klinkt koppig. ‘Als hij z’n mobiel uit-
doet, is hij gewoon niet meer bereikbaar. En denk je dat alles
op het kantoor gelijk fout loopt, alleen maar omdat ze je vader
niet kunnen bellen? Onzin!’
‘Ander onderwerp,’ vindt Karlijn. ‘Zullen we naar binnen
gaan?’ Uit haar ooghoeken ziet ze dat vader zijn mobiel weer
in zijn binnenzak stopt en de taxichauffeur betaalt. Snel pakt
ze haar koffer en loopt het huis in.
‘Gaan we de stad in?’ stelt moeder voor.
Ze hebben hun koffers uitgepakt en zitten nu met z’n vieren in
de ruime kamer van het appartement.
‘Eigenlijk is dit veel beter dan een hotel,’ vindt Karlijn. ‘Drie
slaapkamers, een woonkamer en een keuken.’ Ze kijkt rond.
‘En alles is nog gezellig ingericht ook. Niet zo somber als in
veel hotels.’
Moeder knikt. ‘Het zag er op de site erg leuk uit, maar dat zegt
niet altijd wat. Maar in dit geval is het helemaal uitgekomen.’
Ze pakt de plattegrond van Barcelona, die ze van de eigenares
