10
eten op. Zijnmaag begint ervan te knorren. Nu hij stilzit, voelt
hij pas dat zijn kleren echt nat zijn en hij schuift dichter bij het
smeulende vuurtje dat nog warmte afgeeft.
Moeder pakt het schrift aan en kijkt naar de beschreven blad-
zijden.
‘Tsjonge, jij wordt vast heel geleerd,’ zegt ze.
Nwokoro kijkt naar zijnmoeder. Zij kan helemaal geen Engels
lezen. Zekentde lettersvanhet alfabet. Zegaat ’smiddagsnaar
een klasje waar volwassen mensen leren lezen en schrijven
in het Izii. Dat is de taal die gesproken wordt in het gebied in
Nigeria waar hij met zijn ouders woont.
Nwokoro is blij dat hij thuis weer in hun eigen taal kan praten,
maar hij vindt het raar dat moeder in die taal leert lezen. Daar
kun je toch geen baan mee vinden? Er worden heel veel talen
gesproken in Nigeria. Aan de overkant van de rivier, hier niet
ver vandaan, woont een andere stam en praten mensen weer
heel anders dan in hun dorp. Je moet dus wel Engels leren als
je verder wilt komen dan je eigen dorp.
Nwokoro schuift zijn lage krukje wat dichter bij de pannetjes.
Snel pakt hij een klomp fufu* uit de grote pan, draait een bal-
letje en haalt het door de soep in het kleinere pannetje. Hij
slikt het balletje zonder te kauwen door.
Het is iederedageenheleklusomde fufu temaken. Eerstmoet
de yam of de cassave geschild en gekookt worden. Daarna
wordt het gestampt, met wat water erbij. Die hoeveelheid
water komt heel precies. Als je te weinig gebruikt, wordt het
Fufu Spreek uit als foefoe. Een stevige puree waar je met de hand kleine balletjes
van kunt rollen.
1,2,3,4,5 7,8