12
geweest, geeft u die man twee euro en z’n krant mag hij nog
houden ook. Tjonge, jonge, wat aardig. Pa werkt hard en ver-
dient veel, dan is het toch normaal dat je een paar keer per jaar
op vakantie gaat?’
Moeder schudt haar hoofd. ‘Normaal is het niet!’
‘Dan niet.’ Carmen snapt niet waar moeder zich druk om
maakt. Vader werkt zes dagen per week en is ook heel vaak
’s avonds nog bezig. Dan is het toch logisch dat ze daar voor-
deel van hebben? ‘Ha, de chips. Hoeveel zakken?’
‘Twee. En neem in ieder geval een zak die Dennis ook lekker
vindt.’ De stem van moeder klinkt kortaf.
Carmen gaat voor het vak met chips staan.Welke zal ze nemen?
In ieder geval ribbelchips, Hamka’s vindt ze niet lekker. Nu
zelf nog een zak kiezen. Ze twijfelt tussen Bugles en bolognese.
Ze kijkt even of ze haar moeder ziet. Misschien mag ze toch
allebei de zakken nemen. Soms werkt het, als ze ergens over
aarzelt. Dan wil moeder opschieten en zegt ze: ‘Neem ze dan
maar allebei.’
Maar nee, moeder is al doorgelopen naar de zuivelafdeling.
Carmen loopt langzaam met de twee zakken chips naar hun
karretje.
‘Wat wil je voor toetje?’ Moeder kijkt haar vragend aan. ‘Een
Mona toetje, ijs…?’
‘Ik vind Marsijs wel lekker. Dat hadden ze in Oostenrijk niet.’
Als ze een half uur later op haar kamer zit, ziet Carmen dat
Denise al vakantiefoto’s op Facebook heeft gezet. Gelukkig
staat de foto met Paul Krüner alleen op haar eigen camera,
anders had Denise die er vast ook bijgezet.
Carmen pakt een snoertje uit haar bureaula en even later
staan de vakantiefoto’s op haar pc. Snel klikt ze door de ruim
honderd foto’s en maakt een keus.
Niet veel later staan er zes foto’s op Facebook, voorzien van
enthousiaste opmerkingen. Bij de foto met Paul Krüner zet ze:
1,2,3,4,5,6,7 9