11
‘Wat is er, Eliza?’ vraagt meneer Shelby vriendelijk.
‘Neemt u me niet kwalijk, meester, dat ik stoor. Ik zocht Harry.’
‘Je ziet, hij is hier. Neem hemmaar mee,’ zegt meneer Shelby.
‘Nounou,’ zegt de slavenhandelaar als ze vertrokken is. ‘Weet uwel,
meneer Shelby, dat u voor zo’n knappe jonge vrouw op de markt
een heleboel geld kunt krijgen?’
‘Ja, dat weet ik,’ zegt meneer Shelby kortaf. ‘Maar ze is niet te koop.
Mijn vrouw zou haar niet graag missen.’
‘Nu, geef me dan dat jongetje erbij en u bent van uw schuld af!’
‘Ik verkoop hem liever niet. Moeder en kind van elkaar scheiden,
dat wil ik niet.’
‘O, is het dat? Daar hoeft u toch niet over in te zitten? U stuurt ge-
woon die meid een week of zo weg. In die tussentijd haal ik Harry.
Als ze terugkomt, geeft u haar een mooie ketting of een nieuwe
jurk en klaar is Kees! Vergeet het niet, het zijn maar negers, hoor.
Dus dat is afgesproken, ik krijg Tom en Harry en daarmee is de
schuld afbetaald.’
Maar meneer Shelby gaat er nog niet dadelijk mee akkoord. ‘Ik
wil er nog eens goed over nadenken en het met mijn vrouw zien
te regelen. Komvanavond terug, dan zal ik zeggenwat ik doe.’ Dan
laat hij de slavenhandelaar uit.
‘Zo’n schurk,’ mompelt hij als de deur dicht is. ‘Wat jammer dat ik
zo’n grote schuld bij hem heb. ’k Had hem het liefst de deur uit-
getrapt! Maar ja, die ellendige Haley heeft me in zijn macht.’
Intussen was Eliza helemaal van streek. Ze had maar een paar
woorden van het gesprek tussen de beide heren opgevangen. Ze
hadniet veel gehoord,maarwel voldoende omte begrijpendat het
over een verkoop ging. ZouhaarHarry verkocht worden? Zemoest
er niet aan denken. George, haar man, was ook al niet bij haar. Die
was de slaaf van een harde meester. Stel je voor dat ze ook Harry
zou moeten missen.
