12
laat komen als ze zelf willen. Als hij bij school aankomt, ziet
hij de zwarte Mazda van Hendriksen al staan. Helaas. Maar er
is altijd nog een kans van één op een miljoen dat ze het goede
voornemen heeft om minder moeilijk te doen.
Hij loopt langs het kamertje van de conciërge. Eigenlijk kan
hij net zo goed meteen een telaatbriefje halen, maar als je dan
toch te laat bent, kun je de tijd beter zo lang mogelijk rekken.
Hij klopt op de deur van het lokaal. Hendriksen verschijnt in
de deuropening. ‘Hé,Taco. Heb je een telaatbriefje?’
‘Nee, maar ik heb wel een goede reden. Ik moest mijn boek
nog kaften en ...’
‘Daar heb je heel de vakantie de tijd voor gehad. Nu ga je eerst
zo’n briefje halen.’
Taco slentert de trap af. Elke derde keer dat je een telaatbriefje
moet halen, betekent een uur nakomen. Het wordt vandaag de
achtste keer.
‘Taco.’ De conciërge kijkt hem aan. ‘Weer te laat? Goed begin
na de vakantie.’
Met het briefje in zijn hand sjokt hij de trap weer op. Met een
beetje geluk heeft hij in ieder geval een saai gedeelte gemist.
Taco wiebelt op zijn stoel en neemt de aantekeningen over
van het bord. Zo nauwkeurig mogelijk probeert hij alles over
te nemen en tegelijk te luisteren naar wat Hendriksen vertelt.
Eigenlijk niet eens zo moeilijk. Zie je wel dat hij makkelijk de
havo kan? Hij staart even uit het raam. Tegenover de school
staat een apotheek. Een man van rond de vijfentwintig met
een kakikleurige broek en donkerbruine jas loopt naar de apo-
theek toe en gaat naar binnen. Waar zou hij medicijnen voor
nodig hebben? Hij ziet er helemaal niet ziek uit. Misschien
is het voor iemand anders of heeft hij iets wat je aan de bui-
tenkant niet ziet. Zouden er ook pillen zijn die ervoor zorgen
