10
Ja, daar heeft hij nu niks aan. Hij drentelt de trap op.Wat dan?
Eerst maar even naar de wc. Hé, idee! Hij trekt een rol uit de
houder, grist wat schuifspeldjes uit het laatje en holt naar zijn
kamer. Daar wikkelt hij het papier om de voorkant van zijn
boek en schuift er een paar speldjes overheen. Dat zit! Nu
de achterkant nog. Alleen een beetje jammer dat de zijkant
nog open is.Taco scheurt nog wat toiletpapier af en houdt het
tegen de zijkant van het boek. Nu een plakbandje erop. Hij
trekt zijn etui uit zijn tas en graait erin. Een paar kapotte pen-
nen en een enkele die het nog doet, een puntenslijper, losse
doppen, wat papiertjes en een boterhamzakje. Hij holt naar
beneden. ‘Mam, waar ligt het plakband?’
‘In de keukenla, denk ik. Of bij de telefoon of in de boekenkast
of op de vensterbank of in de kelder. Moet je even zoeken.’
Ja, daar heeft hij de tijd voor! Hij trekt de keukenla open. Geen
plakband.Wel pleisters. Dat kan ook. Hij pakt wat pleisters en
sprint naar boven.
Piep-piep.
Hij vist zijn mobiel uit zijn broekzak. Jelle.
Ben je er al bijna?
Ja, bijna. Eerst nog zijn boek afmaken, de rest van zijn tas
inpakken, nog wat te eten pakken voor in de pauze, zijn haar
doen. O ja, ook nog tanden poetsen.
Gaan jullie maar vast,
stuurt hij terug.
Als hij niet eerst langs Jelle moet, scheelt hem dat weer vijf
minuten. Hij haalt de pleisters uit de verpakking.Twee boven,
twee onder. Zo, gekaft. Mhhh ... hij bekijkt het boek nog eens.
Zou dit écht goedgekeurd worden? Nou ja, hij heeft nu geen
tijd meer om daarover na te denken. Bovendien: het ís toch
gekaft? Lekker boeiend hoe. Hij stopt al zijn boeken in zijn
tas, doet hem dicht, slingert hem over zijn schouders en loopt
naar de badkamer.
Tandenborstel.Tandpasta. O, wacht, er kan nog wel wat gel in
zijn haar. Taco opent de gelpot, haalt er wat gel uit en brengt
zijn haar in model. Hij kijkt even in de spiegel. Nou, misschien
