11
moet het nog iets anders.
Zo. Klaar.
O nee, hij moet zijn tanden nog poetsen.
‘Taco!’ wordt er van beneden geroepen. ‘Volgens mij had jij al
lang weg gemoeten.’
‘Jaa-haa.’ Dat weet hij zelf ook wel.
O, heeft hij zijn agenda nou bij zich? Hij ritst zijn tas open,
rommelt erin. Nee, geen agenda. Hij kijkt op zijn mobiel. Hij
had zeven minuten geleden al weg gemoeten. Dan maar geen
agenda. Hij schrijft zijn huiswerk wel op een los blaadje.
‘Taco, je komt te laat, hoor!’
‘Jaaa-haaaaaaa!’
Wat zou het ’s ochtends rustig zijn als zijn moeder eerder
dan hij zou weggaan. Hij gooit zijn groene Nike-tas over zijn
schouder en stuitert de trap af. Voor in de pauze kan hij wel
wat chocoladekaakjes meenemen. Die blijven het lekkerst.
‘Doei,’ roept hij, terwijl hij de deur uitloopt.Voor hij de schuur-
deur opent, checkt hij zijn mobiel nog eens. Dat gaat hij nooit
meer redden. Waarom heeft hij uitgerekend Hendriksen het
eerste uur? Hendriksen doet wel niet zo moeilijk als je je boek
niet gekaft hebt of als je het gewoon vergeten bent, maar als je
te laat bent, doet ze alsof je iets verschrikkelijks gedaan hebt.
Zuchtend opent hij de schuurdeur. Waarom staat de moun-
tainbike van Arthur nou precies voor zijn fiets? Taco duwt de
mountainbike opzij, trekt zijn fiets ertussenuit en rijdt hem
naar buiten. Het spatbord rammelt. Het zit ook al een tijdje
los. Buiten kijkt hij nog een keer op zijn mobiel. Er was maar
weinig tijd voor nodig om zijn fiets uit de krappe schuur te
rijden. Waarom gaat de tijd dan tien keer zo snel als je je tas
inpakt? Tijd is maar een wonderlijk iets.
In volle vaart racet hij naar school. Misschien is Hendriksen
wel ziek of is ze zelf ook te laat.Want zo gaat het altijd. Leer-
lingen moeten op tijd komen. Leraren mogen net zo vaak te
