13
Krachtbron te zijn. Het betekent dat de gelovige alleen dan sterk is, als hij leeft uit de
gemeenschapmet Christus. Hoe dichter bij Christus, hoe sterker. Hoe meer levend in de
gemeenschap met Hem, des te weerbaarder hij is. En daarom, wie in geestelijk opzicht
sterkwil zijn,moet sterven. Sterven aan zichzelf en aan al het zijne, opdat Christus in hem
zal leven. Wat dat betreft is de orde in het Koninkrijk der hemelen precies tegengesteld
aan die in de natuur. Sterkwordenwe niet door zelfopbouwof eigen kracht. Integendeel,
we moeten juist gebroken worden in onszelf, opdat Christus en Zijn kracht ons zullen
vervullen en bezielen.
Vandaar ook de toevoeging: ‘en in de sterkte van Zijn macht’. Deze uitdrukking komt
ook voor in hoofdstuk 1:19. Daar doelt ze op de kracht waarmee God Zijn Zoon uit de
doden heeft opgewekt en waarmee Hij dode zondaren tot leven wekt. Die ‘sterkte van
Zijn macht’ is dus een geweldige kracht. Het is de kracht van Zijn Geest. Die machtiger
is dan zonde, duivel en dood. Die het hardste hart weet te verbreken en waar de macht
der duisternis het wis en zeker tegen moet afleggen.
Hoe delen we in deze kracht? Alleen in de weg van het geloof! Door dagelijks in diepe,
biddende afhankelijkheid te leven uit Christus en ons te stellen onder Zijn heerschappij.
Psalm 89 legt het geheim van het ware christenleven open: ‘Gij toch, Gij zijt hun roem,
de kracht van hunne kracht’ (vs. 8 ber.).
Vanwaar zo zwak?
De zwakheid van de Kerk in onze tijd komt dus volledig op rekening van onszelf te staan.
Alle matheid, lauwheid en ingezonkenheid is schuld. En het is eveneens schuld dat de
