13
woonde nog een volk, hetwelk in al zijn eenvoud, nog niet
totaal bedorven door de moderne cultuur, vroeg naar God en
Zijn Woord. Degelijke kinderen Gods, vromen die de kwaal
van het hart en de schat van vrije genade kenden, kon men
daar vinden, met een mystieke inslag, die wel ‘op maat’ moest
gehouden worden, maar toch verre te verkiezen was boven
de dorre verstandsbespiegelingen en theorieën, die maar al te
veel begonnen te tieren.’ Hij vervolgt: ‘Men hield zich niet zo
intens bezigmet kerkrechtelijke vraagstukken.Leergeschillen
werden behandeld in zoverre die van betekenis waren voor de
praktijk der godzaligheid in het kennen van de weg der waar-
achtige bekering. Ik behoef niet te zeggen dat men daar niet
veel hebben moest van de dorre voorwerpelijkheid.’
Nog lang waren in de bredere waarheidslievende kring in
ons land de namen bekend van de oefenaars Wulfert Floor,
Anton Veldhuizen, Spijkhoven, en van de familie Du Marchie
van Voorthuysen-Wttewaal van Stoetwegen (ouders van de
bekende predikant), allen uit Driebergen; en onder de plaatse-
lijke bevolkingde namen van eenvoudige kinderen vanGod als
Bosman,Achterberg,Donselaar, Blankestein enMandersloot.
Enhoevele anderenzullen er bij deHeere bekend zijngeweest.
Indeze omgevingnuwerddemangeboren,die de verschijning
van dit boek nooit gewenst zou hebben, omdat de eer vanGod
hem liever was dan zijn eigen eer.
Liefelijk ligt de woning aan het Driebergse gedeelte van de
Langbroekerdijk,ongeveer halverwege kasteel Sterkenburg en
Huize Leeuwenburg, recht tegenover het tolhek van kasteel
Hardenbroek, met een brugje over het water van deWetering
die in de volksmond ook wel de Rijn genoemd werd. Rond
1,2,3,4,5,6,7 9