5
‘Hé, wacht op mij!’ Joy springt op haar fiets en rijdt achter
Yulia aan. ‘Je laat me toch niet alleen met die jongens?’
Yulia kijkt lachend over haar schouder. ‘Ik dacht dat je
Victor zo leuk vond.’
‘Echt niet! Hij is ...’ Ze hijgt van inspanning, om haar
vriendin in te halen.
‘... zo slim, en zo vriendelijk,’ zegtYulia met een overdre-
ven stemmetje. ‘En zijn ogen zijn zo ...’
‘Ohh, dat heb ik niet gezegd!’ Joy geeft haar vriendin een
tikje tegen haar arm.Yulia kijkt haar spottend aan.
‘Waarom word je dan rood? Je vindt hem leuk, Joy!’
‘Niet waar!’ Joy voelt haar wangen warm worden.
Yulia wijst met een plagerig vingertje naar Joys gezicht.
‘Joy is ver-lie-iefd,’ zingt ze.
Joy wrijft over haar wangen. ‘Dat komt van het harde fiet-
sen, omdat jij me alleen laat met die gasten.’
‘Oké,’ zegt Yulia. Ze maakt een ritsbeweging voor haar
mond, maar haar ogen blijven vrolijk, ziet Joy.
‘Echt hoor,’ zegt Joy nog eens.
Even zeggen ze niets.
Er fietst een jongen voorbij. ‘Doei, Joy,’ zegt hij. In het
voorbijgaan steekt hij een vinger op.
‘Doei,Victor,’ roeptYulia hem achterna. ‘Ik fiets hier ook,
hoor.’
Victor draait zich om op zijn fiets en knipoogt naar de
