8
‘
Chocola, mokka en karamel,’ zegt Sil uiteindelijk.
‘
Jij hetzelfde zeker?’ vraagt de ijscoman aan Tim.
‘
Nee, hoezo?’ vraagt Tim.
‘
Och, dat dacht ik maar.’
‘
Een tweeling doet niet altijd precies hetzelfde,’ lacht Sil.
‘
Ik wil graag aardbei, watermeloen en groene appel,’ zegt Tim.
De ijscoman kijkt hem verbaasd aan. ‘Dat zijn wel heel andere
smaken dan je broer heeft gekozen!’
‘
Verschil moet er zijn,’ zegt Tim vrolijk.
‘
Daarheb jegelijk in,’moet de ijscoman toegeven. ‘Maar ikmag toch
hopen dat dat niet het enige verschil is tussen jullie?’ Hij bekijkt de
jongenseensgoed. ‘Dezelfdebroek, dezelfderodeshirtjes, hetzelfde
bruine haar, dezelfde bruine ogen, dezelfde neuzen.’
‘
Nou,’ zeggen ze tegelijk. Ze kijken elkaar aan en Tim praat verder.
‘
Onzemoeder zegt altijddat jeons het besteuit elkaar kunt houden
door een appel en een gevulde koek aan te bieden. Ik pak de appel
en Sil de gevulde koek.’
‘
Meestal tenminste,’ vult Sil aan.
‘
Lekker stel zijn jullie!’ lacht de ijscoman. Tim en Sil zoeken een
plekjeop inde schaduwvaneengroteboom. Sil neemt eenhapvan
het bolletje karamel. ‘Niet te geloven dat we vorigeweek nog in die
benauwde flat inDenHaagwoonden,’mompelt hijmet vollemond.
‘
Dan waren we nu op zee aan het surfen,’ zegt Tim.
‘
En waren we levend verbrand,’ zegt Sil.
‘
Zeker weten!’
Ze pakken de kaart er weer bij en stippelen de route terug naar
huis uit.
‘
Je zou een tomtom voor op de fiets moeten hebben,’ zegt Tim.
‘
Zoiets bestaat vast wel,’ antwoordt Sil. ‘Maar zo gaat het tochook?’
‘
Jawel, maar straks moeten we steeds afstappen om op de kaart
te kijken.’
‘
Dat is waar. Misschien kunnen we een kaarthouder voor op de
