Brood in de woestijn

21 God neemt de wolkkolom en de vuurkolom niet weg, terwijl het volk vele redenen geeft dat de Heere dat wél zou doen. Het volk wantrouwt de Heere en staat op tegen Zijn leiding. De woestijnreis is een aaneen- schakeling vanmurmureren, twisten enmorren geweest. De Israëlieten verachten de Heere en spreken Hem tegen. Van dit ongehoorzame volk moet de Heere later zeggen: ‘Veertig jaar heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart; en zij kennen Mijn wegen niet’ (Psalm 95:10). En tóch nam Hij de wolkkolom des daags en de vuurkolom des nachts niet weg van het aangezicht des volks. Dit is niet te verklaren, alleen te bewonderen. Het ligt verankerd in Gods trouw. De dichter zong: ‘’t Is trouw, al wat Hij ooit beval; het staat op recht en waarheid pal, als op onwrik’bre steunpilaren’ (Psalm 111:5, ber.). Vanwege Zijn trouw leidt God Zijn volk door de woestijn. Als de Heere dit laat zien in het leven van Zijn kinderen, blijft er schuld over. Zoveel trouw tegenover zoveel ontrouw! Waarschuwing en bemoediging De wolk- en vuurkolombevat eigenlijk ook een waarschuwing . De apos- tel Paulus wijst erop in 1 Korinthe 10. Hij zegt dat het gehele volk in Mozes gedoopt was in de wolk en in de zee (vers 2). Dat betekent dat alle Israëlieten door de woestijn onder de wolk mochten lopen en in zekere mate Gods leiding hebben ervaren. Wat waren ze bevoorrecht. Maar dan vervolgt Paulus: ‘Maar in het meerderdeel van hen heeft God geen welgevallen gehad; want zij zijn in de woestijn ternedergeslagen’ (vers 5). De meeste Israëlieten volhardden in hun ongeloof en onbe- keerlijkheid. Daarom zijn ze in de woestijn omgekomen. Zo zijn zij ernstige voorbeelden voor ons, op wie de einden der eeuwen gekomen zijn (vers 11). Hoeveel Israëlieten zijn niet verloren gegaan in de woes- tijn, terwijl de wolkkolom overdag boven hen hing en de vuurkolom hen ’s nachts verlichtte?