Pagina 9 - Op weg

13
voorhoofd. ‘Gelukkig heb je geen koorts,’ zegt ze.
Maar de hoestdrank en dropjes helpen niet. O, wat heeft Renske een schorre
stem! Mama maakt een bordje pap klaar, dat is lekker zacht voor haar keel.
Maar Renske eet bijna niets.
‘Ik kan niet zingen, het lukt niet,’ huilt ze steeds.
Mama slaat een arm om haar heen. ‘Kom, we doen een lekker warme sjaal
om. Ik ga wel met je me naar de meester. We gaan heel vroeg. Hij weet mis-
schien wel een oplossing.’
Renske droogt haar tranen. Niemand mag zien dat ze heeft gehuild.
Met z’n allen gaan ze naar school. Mama, Renske, Thomas en Ruben. Het
is niet ver.
Er zijn nog geen andere kinderen op school. Mama vertelt alles tegen de
meester.
Hij strijkt over zijn kin en denkt even na. ‘Och, wat jammer,’ zegt hij.
Renske begint bijna alweer te huilen. ‘Ik ga ook zingen. In de ho-oge,’ zegt
Thomas.
De meester kijkt van mama naar Renske en van Renske naar Thomas.
Opeens knipt hij met zijn vingers.
‘Ik heb een idee! Je kunt vandaag niet zingen, maar je kunt wel blokfluiten.
Vorig jaar had je toch blokfluitles?’ Renske knikt door haar tranen heen.
Ze kijkt van mama naar de meester en van de meester naar Thomas. Dan
lacht ze opeens.
‘Ik heb ook een idee, meester. Mag Thomas het refrein zingen? Hij heeft
thuis zo vaak meegezongen met mij. Nu kan hij het vast ook wel. Dan ga ik
het refrein fluiten en dan kan hij meezingen.’
De meester knikt. ‘Super, Renske! We gaan in het gymlokaal even oefenen.
Dat kan nog precies.’
Thomas knikt en lacht als hij van het plan hoort.‘In de hoge,’ zegt hij meteen.
En zo gebeurt het. De andere kinderen zijn nu ook op school gekomen.
Wat een drukte is het in de hal. Er zijn ook moeders en vaders bij. Dat mag
als het kerstfeest is op school. Renske en Thomas staan dicht bij elkaar. De
meester vertelt de kerstgeschiedenis over Maria, Jozef en het Kindje, Dat in
Bethlehemwerd geboren.Over de herders in de velden, die zo’nmooi gezang
hoorden zingen door de engelen. De kinderen zingen nu samen eerbiedig.
‘Ere zij God’. Dan komt het refrein. ‘Nu jij, Thomas,’ fluistert Renske. Ze
e e n - i n d e h o g e