9789033130601

18 maal niet meer praten over wat ik voel en wat me boos en ver- drietig maakt. Er wordt toch niet naar geluisterd. ‘Annefleur?’ Ik schrik wakker. Mijn moeder klopt op de deur. ‘Annefleur, doe eens open.’ Zuchtend sta ik op. ‘Annefleur.’ Mijn moeder komt binnen. En aait door mijn haren. ‘Wat was er nou?’ ‘Niks.’ ‘Niks? Vond je die reactie normaal?’ ‘Ik had gewoon geen trek in pannenkoeken.’ ‘Maar je bent er dol op.’ ‘Vandaag niet.’ ‘Maar je kon toch aan tafel komen zitten?’ Ik haal mijn schouders op. Mijn moeder zucht. ‘Is dit de pubertijd?’ Jaloers, moeilijk, pubertijd.Waarom hebben ze me niet gewoon te vondeling gelegd? Ze wijst naar mijn telefoon. ‘Met wie zat je te appen?’ ‘Ik zat niet te appen.’ ‘Waarom ligt hij dan naast je kussen?’ Ik zie de achterdocht in haar ogen. Altijd dat ongeloof! Ik ver- denk haar ervan dat ze soms stiekem in mijn telefoon kijkt om te zien of ik al toegevoegd ben aan de whatsappgroep slechte vrienden. Het liefst zou ik zeggen dat ik niet zo naïef ben. Niet zoals Yannick. En dat ze moet stoppen met mij steeds contro- leren. Maar dan krijg ik weer verwijten. ‘Ik zat NIET te appen.’ Ze kijkt me even onderzoekend aan. ‘Waarom krijg je dan zo’n kleur?’ Omdat ik kwaad word van dat gezeur en die achterdocht. ‘Ik voel me gewoon niet lekker.’ ‘Je had ook wat moeten eten.’ Ze klinkt ineens weer bezorgd.