Vast

6 prikt in zijn ogen. ‘Niet wrijven,’ waarschuwt papa. ‘Als we bij de parasol zijn, spoelen we wel even met zoet water.’ ‘Palapa,’ verbetert Stijn. ‘Auke zegt dat het een palapa heet als hij gemaakt is van palmbladeren.’ De zon brandt op Stijns huid, maar het waait hard en daar- door krijgt hij toch kippenvel. Het zand is heet aan zijn voeten en hij rent naar de palapa, waar mama hen al opwacht. ‘Hoe was het?’ vraagt ze nieuwsgierig. ‘Vond je het niet moei- lijk?’ ‘Tuurlijk niet,’ schept Stijn op. ‘Het is supermakkelijk, dat kunt u ook wel, hoor. Gewoon door je mond ademen.’ Mama lacht. ‘Ik vind het maar niks. Heb je veel vissen gezien?’ Stijn knikt en droogt zijn gezicht af aan de handdoek. ‘En een schildpad!’ ‘Een echte schildpad?’ Twee paar grote ogen kijken hem aan vanaf een strandbedje. ‘Ja,’ lacht Stijn en hij schopt een beetje zand naar zijn zusjes toe. ‘Dat is nog eens een goed begin van het nieuwe jaar, hè? Ik hoop dat papa hem gefilmd heeft met de onderwatercamera.’ Leah springt overeind. ‘Ik wil ook snurken!’ ‘Daar ben je nog veel te klein voor,’ grinnikt papa, die meteen een flesje water leegdrinkt. ‘Sjonge, wat heb ik hier toch elke keer een dorst. Zullen we gezellig wat drinken bestellen, jon- gens?’ ‘Cola!’ roept Stijn meteen. Dat krijg je op het strand in van die megabekers met heel veel ijs en een stukje citroen, lekker koud. ‘Zouden we dat nou wel doen?’ aarzelt mama. ‘Daar kunnen we thuis een hele fles voor kopen.’ ‘Ach joh, we zijn lekker op vakantie,’ vindt papa. ‘Dan kan er best een drankje af. En het is nieuwjaarsdag, dus dat moeten we ook vieren.’ Hij zwaait naar een ober, die meteen aan komt lopen.