Wereld vol gevaar

9 weer tevoorschijn komen. Jabbar is een vechter! denkt Kishan terwijl hij al wat dichter bij Jabbar komt.Wie had een paar jaar geleden kunnen denken dat hij nu zelf naar de verzamelplaats zou kunnen lopen? Toen Jabbar nog maar een dreumes was die net kon lopen, is het ongeluk gebeurd. Kishans moeder haalt het verhaal nog vaak aan als waarschuwing. ‘Pas altijd heel goed op Alok, Kis- han! Ook als je maar heel even iets moet halen of wegbrengen buiten de hut, moet je je broertje meenemen. Je weet wat er met Jabbar is gebeurd toen hij zo klein was!’ Ja, dat weet hij nu wel. Jabbar is als klein ventje met zijn voet- jes in het nog nagloeiende kookvuur terechtgekomen. Jabbars zus was de slaapmatjes aan het uitkloppen toen ze haar kleine broertje had horen gillen.Toen ze de hut in rende en hem vond, was hij al bewusteloos geraakt van de pijn. Jabbars ene voet is redelijk genezen, maar zijn andere voet heeft hij nooit meer normaal kunnen gebruiken. Jabbars vader heeft dan wel een nieuwe kruk voor hem gemaakt, maar het heeft Jabbar enorm veel moeite en doorzettingsvermogen gekost voordat hij er, na veel oefenen, een beetje mee kon lopen. Jabbar is een doorzetter, een echte vechter! denkt Kishan weer. Hij is nu zelf ook bij de grote, oude neemboom en al een stuk op Jabbar ingelopen. Onder de neemboom zit een oude man. Hij slaapt, gehurkt tegen de stam van de boom. Zijn grijze haar hangt voor zijn gezicht. Kishan ziet de tandeloze mond openhangen boven een dunne lange baard. De man draagt niet meer dan zijn oude groezelige mundu. Jabbar loopt stug door. Kishan weet dat hij altijd iets te vroeg bij de verzamelplaats wil zijn. Hij kan geen sprintje trekken als het busje er al staat ...