Fleur en Luuk en het ponygeheim

11 Ze tuurt tussen de bomen door naar een vennetje. Luuk heeft zijn ontdekschrift gepakt. Eerst was dit zijn die- renschrift,maar hij heeft denaamveranderd inontdekschrift. Daarin schrijft hij alles op over de dingen die hij heeft ge- vonden met zijn detector. Nu schrijft hij de datum op en dat hij vijftig cent heeft gevonden. Hij probeert een tekening te maken van de plek waar hij de munt heeft gevonden. ‘Straks wil ik nog verder zoeken op de plek waar ik de munt heb gevonden. Als ik nog meer munten vind, kan er zomaar een schat zijn.’ ‘Dat zou geweldig zijn, Luuk,’ zegt Fleur. ‘Jammer dat Sam er nu niet bij is,’ zegt Luuk. ‘Hij zou het ook gaaf vinden dat ik echt geld heb gevonden. We zouden gaan spelen, maar op het laatste nippertje zei hij dat hij niet kon. We stonden al op het schoolplein toen zijn moeder hem meetrok. Sam wilde helemaal niet met haar mee. Het was alsof hij straf had.’ ‘Straf? Maar dan heeft hij iets verkeerd gedaan,’ denkt Fleur mee. ‘Sam doet de laatste tijd vaker vreemd,’ zegt Luuk. ‘Hij is niet meer zo vrolijk en grappig. Alsof hij een geheim heeft ...’ ‘Dan moet je dat aan hem vragen,’ zegt Fleur. ‘Dat is toch simpel?’ ‘Hij zegt dat er niets is, maar ...’ Ineens schiet Luuk iets te binnen. ‘Een tijdje geleden was Sam een keer niet op school. De juf vertelde dat er iets aan de hand was bij Sam thuis.’ ‘Danmoet jeachterdewaarheidproberentekomen,’ zegtFleur. Luuk knikt en schrijft snel twee dingen in zijn schrift: het geheim van Sam en het plannetje van Fleur.