12
‘Wat heb je bij je?’ vraagt Tijn.
Nieuwsgierig kijkt hij naar de plastic tas die Seth in
zijn hand heeft.
‘Kijk, meegenomen uit de schuur,’ fluistert Seth
geheimzinnig.
Tijn kijkt in de tas. Er zit een zaag en een heel lang
touw in.
‘Wat gaan we daarmee doen?’ vraagt hij.
‘Een hut bouwen natuurlijk. Kom op, we gaan.’
Tijn blijft nog staan. ‘Ik mag eigenlijk niet alleen het
bos in,’ zegt hij.
‘Ik ook niet,’ zegt Seth. ‘Maar we gaan maar een heel
klein stukje, dat mag vast wel. Hier kunnen we toch
geen geheime hut bouwen? Er staan hier maar een
paar bomen langs het veldje en er komen steeds men-
sen op de trimbaan. Dan ziet iedereen ons.’
‘Ik weet niet hoor ...’ zegt Tijn.
‘En we zijn toch samen? Dat is niet alleen.’
Dat is waar. Samen lopen ze het bos een stukje in. Op
de grond liggenal veel bladeren,geel enbruinen rood.
‘Kijk of je een goeie boom ziet waar we de hut in kun-
nen maken,’ zegt Tijn.
Sethkijkt speurend rond.‘Daar!’ zegt hij dan.Hij wijst
naar eendikke oudeboom.‘KijkTijn,halverwegeheeft
hij veel dikke zijtakken,daar kunnenwe opzitten.Dan
hoeven we alleen de zijkanten dicht te maken, zodat
niemand ons kan zien.’ Samen kijken ze omhoog en
Tijn knikt goedkeurend. ‘Ja, en misschien een dak.
Kom op, klimmen!’
Achter elkaar klauteren ze omhoog.Tijn eerst. Hij zet
