8
er eens iets van. Dat ziet er zo smerig uit!’
‘Niet met volle mond praten, Joris,’ zegt mama.
De keukendeur draait open. Een vrolijke stem komt binnen.
‘Eet smakelijk.’
Papa draait zich om. ‘Hallo, Roos. Gezellig. Kom erbij zitten.’
‘Het ishelemaalnietgezellig,’ zegt Joris. ‘Weetenvandaaggif.’
‘Nietes,’ zegt mama met een lach. ‘Let maar niet op die rare
buurjongen van je.’
‘Wat heb je een leuke vlecht in je haar,’ zegt Karlijn.
Roos glimt. ‘Heb ik zelf gedaan.’
‘Jorismoetalleennogzijngroenteopeten,’ zegtpapa. ‘Endan
kan hij spelen.’ Hij geeft Roos een knipoog. ‘Maar Joris houdt
niet zo van eten dat gezond is.’
Joris schuift zijn bakje rauwkost van zich af. ‘Bij Roos thuis
eten ze nóóit gezond en zijn ze ook nóóit ziek.’
Roos kijkt hemmet grote ogen aan.
‘Wat heb je in je hand?’ vraagt mama aan Roos.
‘Een verrassing.’
Joris ziet hoe Roos snel iets achter haar rug stopt. Wat heeft
ze daar?
Roos legt het op de keukenstoel en gaat erbovenop zitten.
‘Nu is je verrassing plat,’ zegt Karlijn.
Roos giechelt geheimzinnig. Waarom zegt ze nou niets?
Mama buigt zich naar Joris.
‘Hoever ben je al met je rauwkost?’
Joris laat zijn onderlip zakken en steekt zijn tong uit.
‘Mamaaa!’ gilt Karlijn.
‘Jorisss,’ zegt mama. ‘Ik bedoelde met je bakje.’
